As Elephants Are houdt zich staande in Patronaat

Maar zet zich nog niet definitief op de kaart

Job Boas ,

Patronaat Café is niet zelden het toneel voor nieuw talent. Zo ook vanavond wanneer het Britse As Elephants Are hier aantreedt. De band kreeg eind vorig jaar voet aan de grond op het Europese vasteland, mocht opdraven op onder meer London Calling en wist de 3voor12 Single van de Week te scoren. Dit najaar is het viertal terug voor een tour door Nederland en start deze in Patronaat.

Zo’n eerste show van een tour kan even aftasten zijn maar daar lijkt As Elephants Are weinig last van te hebben. Jonge gasten zijn het, met een goede energie in de donder.
Een beetje bescheiden en verlegen ook. En hoewel zanger Ben Stratford met zijn opgetrokken schouders niet een al te charismatisch figuur is, weet de band als collectief die energie over te brengen op het publiek.

As Elephants Are vist uit een vijver waar het inmiddels dringen is aan de waterkant. Veelvuldig wordt hun muziek vergeleken met de indiepop van bands als The Maccabees en Bombay Bicycle Club. Om je als band dan nog te onderscheiden is geen gemakkelijke klus. Het lukt As Elephants Are bij vlagen aardig en de stem van zanger Ben Stratford speelt daarin een belangrijke rol. Licht melancholisch met af en toe een subtiel snikje. Maar juist die stem laat hem vanavond nog al eens in de steek en zit meerdere malen tegen het onzuivere aan. Hij zingt wel met overtuiging en dat maakt een hoop goed.

De leden zijn goed op elkaar ingespeeld waarbij het inventieve drumwerk opvalt. Syncopisch en groovend, met veel aandacht voor subtiele hi-hatpatronen. Bassist en gitarist spelen zonder al te veel opsmuk en maken de sound tot een stuwend geheel. Prima uitvoeringen van onder meer ‘War Cry’ en ‘Crown’ komen langs. Laatstgenoemde nummer blijkt veruit het sterkste van de set. Intens, met een donker randje en een aanstekelijk refrein. Dit soort nummers smaakt naar meer.

De show gaat zo in een mum van tijd voorbij. Veel materiaal heeft de band nog niet uitgebracht, maar dat de band slechts een half uur weet te vullen, hadden we niet op gerekend. In dat tijdsbestek zet As Elephants Are een aardige set neer maar mag net dat kleine beetje meer geven om zich definitief op de kaart te zetten.