De Weerwolven geeft in Koel310 kwaliteitstechno terug aan Alkmaar

Dance in Alkmaar is niet dood, maar aan reanimatie toe

Quintin van der Spek ,

Afgelopen vrijdag heropende het clubgedeelte van cultuurcentrum Life072 haar deuren onder de nieuwe naam Koel310. Opmerkelijk. Nog niet zo lang geleden besloot de rechter onder druk van omwonenden de vergunningsafgifte van de club te herzien, waarna er besloten werd dat Life072 haar deuren moest sluiten. Alkmaarse techno-organisatie De Weerwolven bijt het spits af in een reeks van drie (dance-)events in de maand december, die het podium weer nieuw leven in moeten blazen.

Ondanks het besluit van de rechter staan we afgelopen vrijdag binnen de muren van Koel310. We besluiten aan een medewerker te vragen wat er naast de naam precies veranderd is. Dat blijkt meer dan je met het blote oog zou opmerken. Zo is de samenstelling van het bestuur anders geworden: directeuren Marvin Hagler en Daniel den Hartog zijn samen doorgegaan en voormalig directeur Ruud van Lier is niet meer werkzaam binnen de stichting. Ook heeft de gemeente besloten de uitspraak van de rechter niet in zijn geheel over te nemen, waardoor het voor Koel310 nu tòch mogelijk blijft om dance-events te organiseren.

Met dit stukje informatie lopen we de grote zaal binnen. Er mag dan op bestuurlijk vlak het één en ander zijn veranderd, in de zaal is hier weinig van te merken. Het enige dat opvalt is dat de zaal een stuk is ingekort, als gevolg van de maximaal opgelegde capaciteit die blijkbaar wèl is nageleefd.

Achter de decks staat Riqeau als opwarmer van de avond. Hij is één van de twee residents die optreden. Riqeau draait stevige tech-house. Hij gebruikt voornamelijk zijn laptop, wat te horen is in de overgangen. Zijn tracks worden zó strak aan elkaar gemixt dat de dynamiek een beetje ontbreekt. 

Voor het tijdstip wordt het gaspedaal al flink ingetrapt en met spanning wordt niet veel gespeeld. Je zou kunnen zeggen dat hij zijn kaarten al te snel op tafel legt. Af en toe wordt er wel wat gas terug genomen, maar dat voelt meer als een noodzakelijke maatregel die nodig is om de avond niet te vroeg te laten pieken. Zijn trackkeuze maakt zijn set gelukkig tot een logisch verhaal. De nummers zijn goed op elkaar afgestemd en er zit uiteindelijk genoeg variatie in om niet te vervelen.

Hierna is het de beurt aan de tweede resident act Holistic Matter, bestaande uit het Haarlemse duo Bas Slop en Bart Stellingwerf. Ze trappen af met commerciële deephouse, waaronder de Daso-remix van Oliver Koletzki - Since You Are Gone. Na ongeveer een kwartier wordt de versnelling ingezet. Tracks als Sei A - Swoon brengen de set in een ander vaarwater. Met de track Josh Wink - Talking To You wordt zelfs de acid opgezocht, wat de set gelijk een stuk spannender maakt. Alhoewel de tracks vanaf dit moment ijzersterk zijn, is het contrast met de wat meer gelikte tracks in het begin wel erg groot. De wat rauwere sound begint net te wennen wanneer de set helaas weer richting de wat oppervlakkige rollende techno wordt gestuwd. Het voelt hierdoor wat onrustig aan. Maar goed, het is ook niet makkelijk om tussen de sounds van Riqeau en Sandrien een goede brug te slaan, zonder afstand te doen van je eigen stijl.

Om 1 uur is het de beurt aan Sandrien. Ze gooit een plaat met distorted noise op die het best te omschrijven is als een onheilspellende, monotone ruis waarmee ze als het ware de resetknop indrukt.

De interesse van het publiek is gewekt. Waar zojuist nog een groot aantal mensen bij de bar aan het borrelen waren, verschuift zich nu een groot gedeelte van het publiek naar voren, afwachtend van wat er komen gaat. De energie giert door de zaal. Over spelen met spanning gesproken.

Zodra Sandrien de eerste kickdrums inluidt, barst het feest los. Je hoort meteen dat hier een artiest staat die met haar eigen avonden in Trouw en Club11 enorm veel vlieguren heeft gemaakt.

Haar set valt het beste te omschrijven als een groot organisch geheel. Een traag bewegend monster van duistere techno. Elke track heeft zijn functie. Alles hangt samen.
Het is indrukwekkend om te horen, maar ook om te zien. Sandrien bespeelt het publiek door goed contact te maken en het is zichtbaar dat ze zoveel mogelijk probeert te genieten van de muziek. Met haar Nikes stampt ze op de grond als zich weer een nieuwe zelfgecreëerde explosie van geluid voordoet. Die explosies bereikt ze voor een groot deel door haar sublieme timing. Haar overgangen zijn fenomenaal.

Toch worstelt ze op momenten met het publiek dat vanavond is gekomen. De zaal is onrustig en beweegt zich veel van en naar het rookhok. Een handjevol mensen vertrekt vroegtijdig. Op de dansvloer is het met momenten tam. Maar elke keer wanneer zich een dergelijk moment voordoet, weet Sandrien haar vinger op de zere plek te leggen. Een goed voorbeeld is de laatste tien minuten van haar set, wanneer ze besluit om een bass-plaat te draaien die het ritme laat verschuiven van een vierkwarts- naar een driekwartsmaat. Zó anders, maar toch zó logisch. Het publiek reageert direct. En zo weet Sandrien uiteindelijk ook dit publiek om haar vinger te winden.

Het bleek een muzikaal goede avond waar helaas een wat schrale opkomst tegenover stond. De lange afwezigheid van dance in Alkmaar heeft duidelijk haar sporen achtergelaten. Na vanavond is één ding duidelijk : dance in Alkmaar is niet dood, maar aan reanimatie toe.

Deze maand zijn er nog twee feesten in Koel310. Op Tweede Kerstdag maakt Retro haar comeback en Oud en Nieuw wordt gevierd met de jongens van Happy Boeddha.