Opletten Matthijs!
Aestrid is zo'n band die echt iets toe zou kunnen voegen aan het Nederlandse muzieklandschap, maar jammer genoeg nooit de aandacht krijgt die het verdient. Het viertal timmert al sinds 2004 aan de weg. Dit jaar tekenden ze bij het Britse Function Records en afgelopen januari kwam hun derde album BOX uit.
Aestrid maakt postrock met Sigur Rós-achtige vocalen in een shoegazejasje. De toch wel vrij scherpe tegenstelling tussen dromerige postrock en scheurende gitaren zorgt verrassend genoeg niet voor een onsamenhangend, maar voor een veelzijdig optreden. Dit is vooral te danken aan zanger Bo Menning: met zijn hoge vocalen weet hij zelfs de meest dichtgemetselde gitaarmuur nog te overstemmen. Tel daarbij op dat hij ook niet bang is om af en toe vocaal flink uit de bocht te vliegen, en we kunnen niet anders concluderen dan dat Menning een sublieme zanger is.
Tall Ships en Aestrid balanceren tussen pop en experiment
Geslaagd avondje in Patronaatcafé
Het is misschien wel het best bewaarde geheim van Haarlem: elke week treden de talentvolste bandjes gratis op in het Patronaatcafé. Afgelopen donderdag mocht Patronaat het Britse Tall Ships ontvangen. Het voorprogramma werd verzorgd door de Nederlandse band Aestrid.
Het letterlijke shoegazen doet de band vanavond eer aan: Aestrid is erg in zichzelf gekeerd. De basgitarist lijkt de hele tijd te controleren of zijn veters niet los zitten, terwijl Menning zich bijna het hele optreden lang verschuilt achter zijn lange haren. Henk-Jan Smits zou dit hekelen en op zijn grote rode knop drukken, maar wij vinden het niet storen. Het past bij de soms afstandelijke muziek, en bovendien krijgt het optreden een mysterieus karakter.
Eigenlijk maken alleen de meegebrachte gloeilampen contact met de zaal, maar voor dit muzikaal zeer sterke optreden is dat genoeg. Wij zijn fan, en dus hierbij een oproep. Als Joost Zwagerman een kwartier lang over kunst mag uitwijden, waarom heeft Aestrid dan nog nooit hun 'one minute of fame' gehad? Precies Matthijs, je weet wat je te doen staat: bel die jongens, en wel vandaag nog.
Niks drie maal scheepsrecht
Het is alweer de derde keer dat Tall Ships in Patronaat staat, vertelt de band zelf. Tijd voor promotie zou je toch zeggen. De band speelt echter alweer gratis in het café. Hier lijkt wel verandering in te komen: Tall Ships bracht vorig jaar hun debuutalbum uit. Zowel een Britse als een Europese headlinetour volgde, met als klap op de vuurpijl een aantal optredens op het Amerikaanse showcasefestival SXSW. Begin maar vast met sparen voor de volgende keer dat de heren naar Haarlem komen.
Het gaat dus lekker met Tall Ships, maar vertaalt zich dat ook naar het podium? De band begint in ieder geval goed met de single T=0. De constant aanwezige gitaarriff is werkelijk fenomenaal, en vormt eigenlijk de basis voor het hele nummer. Helaas is niet al het songmateriaal even sterk als T=0. Toch heeft Tall Ships ons vanaf het begin in zijn greep, om de rest van het optreden niet meer los te laten.
Groot verschil met voorprogramma Aestrid is dat Tall Ships wel regelmatig het publiek opzoekt. Er worden vragen gesteld, verhalen verteld en grapjes gemaakt. Het zorgt voor een gemoedelijke sfeer. Grappig is dat deze sfeer juist weer goed past bij de muziek van Tall Ships: ook de Engelsen zijn beslist niet vies van wat experiment, maar toch is hun muziek toegankelijker en luchtiger dan de soms vervreemdende shoegaze van Aestrid.
Het is toch fantastisch hoe Patronaat het telkens weer voor elkaar krijgt om topbands naar hun café te lokken. De Britten van Tall Ships zijn erg goed bezig, maar de onvermijdelijke conclusie luidt toch dat Aestrid zonder een show te maken vanavond toch de show steelt.
Aestrid is vrijdag 26 april te zien in OT301 en donderdag 6 juni in P60.