Wie wel eens een optreden van Fresku heeft bijgewoond, weet dat het bij hem niet alleen om de muziek gaat. Zijn performance valt nog het beste te omschrijven als een mengelmoes van muziek, theater en cabaret. Natuurlijk wordt het overgrote deel van het optreden gevuld door een rappende Fresku, maar het volgende moment laat hij net zo makkelijk minutenlang zijn 'kutkop' zien. De manier waarop hij het Hoornse publiek bespeelt tussen de tracks door is misschien nog wel imponerender dan zijn explosieve stijl van rappen.

Fresku wisselt niet alleen verschillende disciplines af, om de haverklap verandert hij ook de aard van de boodschap. Je zou bijna denken dat de Eindhovense rapper schizofreen is. Het ene moment zie je hem springen tijdens een opzwepend nummer als 'Hedde Druksop', nog geen minuut later brengt hij een emotionele ode aan zijn dochtertje. Het is knap hoe Fresku deze beide kanten van hem met overtuiging weet te brengen.

Het wisselen tussen de verschillende disciplines en emoties eist ook duidelijk zijn tol. Na drie kwartier springen, rappen en toneel spelen tegelijk zit Fresku er duidelijk doorheen. Hij zegt nog één track te brengen, en houdt zich daar ook aan. Na minder dan een uur loopt hij van het podium af, om vervolgens niet meer terug te komen. Dat is jammer, want het Hoornse publiek had nog lang niet genoeg van de rapper. Gezien de intensiteit van zijn optredens kan je het Fresku echter niet kwalijk nemen.