DNA: Een duik in de recente muziekgeschiedenis met Queen’s Pleasure DNA: Een duik in de recente muziekgeschiedenis met Queen’s Pleasure

Fugazi – Zelfgemaakte mixtape van de eerste twee albums.

Teun: “Laat ik als een echte indie hipster beginnen met een bandje. Dit zijn de eerste twee albums. Mijn vader heeft deze gemaakt in de jaren 90. Dit is voor mij de ultieme punkband. Super interessante songs en geweldig gitaarwerk, ik luisterde dit heel vaak met mijn vader in de auto. Ik snapte er toen nog niet zoveel van, maar ik herinner me dat ik een keer brak op school dit album aan het luisteren was en ineens zo’n ‘ik snap het’ moment had. Opeens snapte ik de emotie erachter. Fugazi is nog het beste te omschrijven als virtuoze punk. Mijn favoriete track is Blueprint van het tweede album Repeater wat een soort hele tegenstrijdige punk ballad is.”

John Frusciante – Inside of Emptiness

Teun: “Voor veel mensen die mij kennen of mij ooit hebben horen spelen is dit denk ik geen verrassing. Ik ben echt een groot fan van John Frusciante. Dit is denk ik niet het album waar ik het meest naar heb geluisterd, maar als ik het vergelijk met onze band is dit waar ik het meeste inspiratie uit heb geput. Er zit hier zoveel pijn en rauwe emotie in. Dit is Frusciante op zijn agressiefst. Frusciante is ook iemand die heel goed zijn eigen plaats in weet te nemen in een band. Ik heb echt een hekel aan gitaristen die na elke scheet een solo moeten spelen. Dat in combinatie die rauwe emotie maakt hem echt tot een voorbeeld voor mij.”

Typhoon – Tussen Licht en Lucht

Jelmer: “Ik luister best wel veel naar Nederlandstallige muziek. Dit is voor mij qua nederlandse hiphop het beste wat er is. Als je wil dat muziek mij raakt dan moet de tekst ook sterk zijn. Typhoon is wat mij betreft een van de beste van Nederland als het op teksten aankomt. Ik vind dat hij op een fantastische manier met woorden speelt. Heel sterk verhalend, emotioneel en altijd verrassend.”

Cubicolor – Briansugar

Jelmer: “Ik zat heel erg te twijfelen tussen een album van de Counting Crows en dit album. Ik kies uiteindelijk voor deze omdat deze plaat meer ‘nu’ is. Kijk, ik heb meestal van die periodes dat ik een ding veel luister en op dit moment is het deze plaat. Het is minder tekstueel dan Typhoon, maar toch hebben de nummers een hele diepe emotionele lading. Het is echt te gek om middenin de nacht al luisterend naar deze plaat rond te lopen door de stad.”

DeWolff – Strange Fruits and Undiscovered Plants

Sal: “Er is maar één band in mijn leven en dat is DeWolff. Vooral het eerste album. De drumsound is zo ongelooflijk dik. Elke keer als wij ergens iets gaan opnemen dan noem ik deze plaat ook als voorbeeld. Het is echt die John Bonham Led Zepplin drumsound. Ik zeg ook altijd tegen de technicus, ‘Ik wil de drums niet horen, maar de ruimte eromheen!’ Zet er gewoon twee overhead mic’s neer en compress de shit out of it. Ik vind die old school drumsounds zo machtig mooi. Op deze plaat komt DeWolff daar gewoon heel dichtbij.

Buddy Rich – The Monster

Sal: “Ik heb deze plaat van m’n pa gekregen voor mijn verjaardag. Voor mij is Buddy Rich in het algemeen een groot voorbeeld. Ik ben een paar keer in slaap gevallen met m’n drumstokjes nog in mijn handen omdat ik zo graag die traditional grip wilde leren. In tegenstelling tot Teun vind ik wel dat je als muzikant op de voorgrond mag treden. Voor mij is het juist heel inspirerend om zo’n virtuoos los te zien gaan. Ik denk dan; ‘dat wil ik ook kunnen’. Daardoor blijf je jezelf pushen om steeds beter te worden.”

Wilco – Yankee Hotel Foxtrot

Jurre: “Ik vind het een hele toffe band, ookal is het een beetje ouwe lullen muziek. Ik had ooit het nummer ‘Jesus etc.’ van ze gehoord en dat ergens opgeschreven of opgeslagen. Ik kwam het maanden later weer tegen en ben toen de hele plaat gaan luisteren. Het is zo’n plaat die gewoon in één keer lekker wegluistert. Hele goede teksten, vol met emotie. Dat is sowieso een beetje een rode draad in onze band. We luisteren allemaal naar heel veel verschillende muziek, maar we vinden het allemaal heel belangrijk dat de muziek een diepe emotionele lading heeft.”

Balthazar – Thin Walls

Jurre: “De band heeft een hele recht voor je raap attitude. Wel klinkt het bijna een beetje lui als ie zingt. Lui, maar toch met een bepaalde kracht. Misschien dat dat tegenstrijdige het juist ook wel zo interessant maakt. We zijn allemaal ook fan van de soloprojecten van Balthazar. Op deze plaat komt dat allemaal een beetje samen.”