Niet zo heel lang geleden kwamen de 45ACIDBABIES hun eerste album AMBER19 presenteren in Sexyland Amsterdam. De band uit Amsterdam weet op overtuigende wijze pop, noise en punk te combineren tot lekker gekke elektropunk waarmee ze gegarandeerd alle voetjes van de vloer krijgen. Ter ere van de nieuwe plaat kwamen de dame en heren van 45ACIDBABIES op 20 oktober in Concerto een showtje spelen. Wij gingen langs om na de gig even een rondje te doen door de winkel en te babbelen over het muzikale DNA van 45ACIDBABIES.

© Felipe Prado

Sophia de Geus (zang & gitaar)

Confidence Man – Confident Music for Confident People

"We gaan weer verder in de Australische psych-rock/pop scene. Deze lui begonnen als Mozes Gun Collective, wat eigenlijk een soort Tame Impala is. Ze hadden best wel succes met die band, maar besloten ineens 90s pop te gaan maken. Daniel heeft me aan deze band voorgesteld. Hij kwam ineens binnen met een filmpje van ze waarop ze dansjes aan het doen waren in een radiostudio. Ze waren echt helemaal uit hun plaat aan het gaan in die kleine ruimte. We waren direct allebei overdonderd van de liedjes, en zeiden gelijk dat dit ook een goede muzikale richting zou zijn voor de Babies. Tijdens het schrijven van Amber 19 kenden we deze band nog niet -de plaat was toen nog niet eens uit- maar in onze nieuwe nummers hoor je hier heel veel van terug. Oh, en outfitwissels tijdens optreden: COUNT ME IN. Ik kan echt niet wachten tot ze hier komen optreden."

Holiday Sidewinder – Forever or Whatever

"Ik was heel erg in de war toen ik haar voor het eerst live zag. Ze stond op het podium als een soort jonge Britney Spears, met zo’n headset microfoon. In eerste instantie vond ik het heel erg kut dat ze geen band had. Een maand later bedacht ik me ineens dat ik haar toch wel echt heel erg vet vond. Dat kwam vooral doordat ik goed naar haar nummers ben gaan luisteren. Ze heeft ook die klassieke popvibe te pakken, waar ik echt heel goed op ga. Haar videoclip van het nummer 'Leo', waar ze naakte mannen als soort van meubilair gebruikt vind ik ook echt heel cool. Vooral om de esthetische waarde van de beelden. Ik vind die kleurrijke stijl echt heerlijk."

Daniel Brem (bas & toetsen)

Wolfmother – Wolfmother

Brem: "Deze LP doet me altijd denken aan mijn middelbare schooltijd. Ik herinner me het als een tijd waarin Lady Gaga grijsgedraaid werd op de radio. Ik was toen 12 denk ik, en de wat hardere rock ’n roll was een beetje uit de mode. Dave Sardy, de Australische producer van deze plaat, vond dat het tijd was om wat Australische rockbands voor te stellen aan het grote publiek in onder andere de VS en Europa. Met succes, 'Woman' is één van de grootste hits geworden van de afgelopen 15 jaar. Deze plaat heeft zó veel ballen. Ik ben ervan overtuigd dat dit album heel veel heeft gedaan om rock ’n roll weer wat aan populariteit te laten winnen. Het was voor mij toen de tijd in ieder geval echt een hele grote eye-opener en een van de redenen dat ik dit soort muziek ben gaan maken."

Lady Gaga – The Fame

De Geus: "Ik sluit me volledig aan bij alles wat Daniel zegt over Lady Gaga."

Brem:  "Dank je voor het vertrouwen, Sophia. Toen deze plaat uitkwam haatte ik echt alles eraan. Ik vond het echt een smet op de muziek. Toen ik later wat meer als artiest ging denken, zag ik pas hoe ontzettend multi-getalenteerd ze eigenlijk is. Inmiddels vind ik dat Lady Gaga president van de VS moet worden. Van schrijven, tot produceren, de aankleding en het conceptueel nadenken over muziek. Ze is echt een totaal plaatje. Wij hebben veel popinvloeden binnen de Babies, maar Lady Gaga speelt wel een grote rol."

De Geus: "Deze luisteren Daniel en ik ook stiekem in de auto, wanneer we de rest van de band hebben afgezet. Dan gaan we keihard meeschreeuwen enzo."

Tame Impala – Lonerism

"Dit is misschien wel de beste plaat die in de afgelopen tien jaar is uitgekomen. Daar valt natuurlijk over te twisten, maar het staat buiten kijf dat dit een pareltje is. Dit is pop zoals het zou moeten zijn: gewaagd, gedurfd, inventief, maar ook heel erg catchy. Kevin Parker speelt alles zelf, en doet dat fantastisch. Hij is ooit begonnen als drummer in de psychrock scene, maar is net zo creatief op de gitaar of synths. Hij laat met deze plaat zien dat pop echt niet saai en formulair hoeft te zijn, maar juist ook kunst kan zijn."

Sam Verbeek (gitaar)

The Who – My Generation

"Als kind zag ik ooit een live dvd van The Who live at Killburn. Ik vond direct het live gevoel van die band zo ziek. Dat was echt zo’n moment waarop ik dacht: dit wil ik ook. Die kracht en energie waar Pete Townshend mee speelt is ongeëvenaard. Hij speelt live slordig, maar ontzettend explosief. Je kan je ogen niet van hem afhouden, zo sick speelt die gast. Op plaat is hij juist het omgekeerde. Alles wat hij doet is heel goed geplaatst en hij speelt geen noot te veel. Hij kan heel goed emoties vertalen naar muziek. Het is echt de combinatie tussen een mooi liedje en een groot gebaar. Ik ben overigens fan van de hele band. Echt sicke muzikanten. Dit is echt een hele belangrijke band voor mij."

Elvis Costello – My Aim Is True

"Dit is de eerste plaat van Elvis Costello en is geproduceerd door één van mijn favoriete mannen achter de mengtafel, Nick Lowe. Ik hoorde ‘Jesus Of Cool’ ooit eens ergens diep in de nacht bij iemand thuis. De volgende dag ben ik direct thuis alles gaan luisteren. Ik heb toen gewoon het eerste nummer van de eerste LP aangezet, en kwam vervolgens in een stroomversnelling terecht. Zijn melodieuze en goed geschreven songs met bijna Dylan-achtige teksten hadden ook een soort punkrandje, wat ik echt heel vet vond. Mijn hoofd ontplofte echt voor mijn gevoel. Dat was zo’n anderhalf jaar geleden en ik ben nog steeds bezig met alles luisteren."

Television – Marquee Moon

"Television hoorde bij de eerste golf aan bands die in CBGB’s (club in New York, red.) optraden. Ze zijn erg belangrijk geweest voor de scene in New York midden jaren '70. Het gave aan deze plaat is dat het een hele vreemde gitaarplaat is. Ze benaderden de gitaar hier op een nieuwe manier. Ze waren hun tijd ver vooruit en als je het nu luistert klinkt het nog steeds van deze tijd. Heel veel indiebands van tegenwoordig hoor je ook teruggrijpen naar deze plaat, bewust of onbewust. Ik heb van Television echt geleerd om conceptueel naar een gitaar te kijken. Ik denk dat je dat ook wel terug hoort in de Babies."

Giorgio Paquay (drums)

Tom Misch - Geography

"Ik werd direct getriggerd door een interlude op deze plaat. Daar legt een man op uit dat hoe arm je ook bent, en hoe kut je je ook voelt, als je op het podium staat dan zijn alle stribbelingen die bij het maken van muziek komen kijken ineens de moeite waard. Dat resoneerde ergens in mij, want ik heb dat nummer toen echt 800 keer op repeat geluisterd. Ik ben eigenlijk ook wel een beetje een jazzgekkie, en dat zijn die struggles waar je vaak over hoort in de jazz, het niet verdienen van geld, leven op het randje. In dat stukje op deze plaat bekijkt hij het juist van een positievere kant. Dat heeft mijn manier van denken over het muzikantenleven ook wel veranderd. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je onthoudt waarvoor je het doet, en niet te veel nadenkt over consequenties. Hou het positief, en volg gewoon je passie!"

Robert Glasper - Black Radio

"Dit is de eerste gospelplaat die ik hoorde toen ik begon op de Herman Brood Academie. Een van mijn favoriete drummers, deze. Gospeldrummers steken sowieso met kop en schouders boven de rest uit, vind ik. Dit zijn jongens die met hun luier nog aan al beginnen met spelen en het niet doen omdat ze het moeten, maar omdat ze hier hun ei in kwijt kunnen. Het is een manier voor ze om te ontsnappen uit de realiteit. Je hoort die pure, ongebreidelde passie echt terug op deze plaat. De drumpartijen zijn waterdicht en je hoort het plezier in het spelen ook terug in de tracks. Ik heb echt groot ontzag voor gospeldrummers, ze zijn technisch gezien muurvast, de meest steady drummers op aarde, en dat haal je alleen als je echt vol overgave de drums bestudeert. Hele grote inspiratiebron voor mij dit."

Hiatus Kaiyote – Choose You Weapon

"Ik ga zo ontzettend goed op deze plaat. Het is hele jazzy hiphop, maar zo belachelijk lekker. Iedereen, van Beyoncé tot Drake, aanbidt haar. Ze zijn ontzettend experimenteel en staan wat mij betreft vooraan als het gaat om sound. Vooral op deze plaat komt dat sterk naar voren. Al die rare dingen die ze doet en vage opnametechnieken hoor je hierop terug. Ze hebben ook alles in eigen beheer gedaan en dat hoor je terug op deze plaat. Ze hebben echt hun artistieke visie perfect uit weten te voeren, zonder muzikale concessies te doen. Het zijn ook echt fantastische muzikanten. Echt van die heerlijke muzieknerds. De drummer is praktisch een computer, zo strak speelt ie. Dit is misschien wel de enige band waarvan ik echt iedere plaat grijs heb gedraaid en ik kan niet wachten tot 12 november, want dan staan ze live in Paradiso."

Meer 45ACIDBABIES? Op 13 december staan ze samen met EUT in Patronaat Haarlem. Daar moet je bij zijn. Zin in nu meer 45ACIDBABIES? Luister hier hun nieuwe plaat of like ze op Facebook en volg ze op Instagram.