Hier zijn wij echt mee opgegroeid en misschien zijn we hierdoor ook wel de muziek gaan maken die we maken. Onze vader heeft toen we jong waren de compilatie-cd ‘The girls favorites’ voor ons gemaakt, die we altijd luisterden als we op vakantie gingen. Daar stonden ook veel nummers van The Roches op. The Roches bestaat uit drie zusjes uit Engeland en dit is hun eerste album. Ze zingen alles driestemmig, echt super mooie harmonieën. Meestal zijn teksten wel enigszins poëtisch, maar de teksten op dit album zijn echt zo letterlijk. Dat zouden wij niet zo gauw doen, maar het zijn ook vooral de harmonieën en de goeie folk die ons inspireren.

Je vindt zoveel terug in deze plaat: folk, pop, rock, psychedelisch. Het heeft ook hele mooie, diepgaande teksten, ze zijn heel poëtisch. Hoe meer je er naar luistert, hoe meer je erin hoort. Rodriguez begon als artiest in Detroit, waar hij vaak in cafeetjes optrad. Hij was heel verlegen en speelde ook vaak met zijn rug naar het publiek toe. Rodriguez werd succesvol en tekende bij een platenmaatschappij die hem lekker maakte met dat hij het helemaal zou gaan maken. Toen zijn plaat uitkwam, kocht niemand het en is hij ander werk gaan doen. Maar jaren later kwam hij erachter dat zijn muziek heel populair was in Zuid-Afrika en dat zijn platenmaatschappij bakken met geld aan hem verdiende, waar hij zelf niks van terug zag. Nu is Rodriquez flink aan het touren en helemaal gelukkig. Ik vind hem zo’n sterk mens, omdat hij ondanks alles gewoon door is gegaan met leven en dan nu toch zijn geluk gevonden heeft in de muziek. 

 

Deze man poept echt platen. Dit is zijn achtste album en niet eens de laatste. Nicholas is 29 en hij heeft nu negen platen officieel uitgebracht, maar op zijn site is nog veel meer muziek van hem te vinden. Hij is niet kieskeurig, het hoeft niet perfect. Ik heb hem twee keer live gezien. De eerste keer was hij alleen met een karaokeband en iemand die toetsen speelde. Toen hij begon dacht ik: is dit nou wel of geen grap? Het was zo fout, maar tegelijkertijd ook heel goed. Ik heb dit album van hem gekregen en hij probeerde me ook nog te versieren en mee te krijgen, maar dat is hem niet gelukt hoor. Er zijn veel dingen van Sean Nicholas Savage die me inspireren. Het maakt hem niet uit wat anderen van hem vinden. Hij maakt muziek voor zichzelf en als het klaar is dan laat hij het horen. Zijn mimiek is heel goed, het is echt een theaterman. Hij staat met heel veel emotie op het podium en is niet bang om lelijk te zijn. Het hoeft allemaal niet mooi te zijn, dat brengt vrijheid met zich mee en dat zou ik ook wel wat meer willen.