Josua Vroegop van The Refs maakt zich los van regels voor inspiratie

“Snel gitaarpel werkt als muggenspray op mooie meisjes”

Frank Wagemaker ,

Josua Vroegop (19) heeft net zijn eindexamen Duits er op zitten als hij ons ontvangt in zijn oefenruimte. Hij oogt een beetje vermoeid, maar leeft op als hij over de essentials in zijn platencollectie mag praten. Het zijn de geluiden die je in de verte terug kunt horen bij The Refs, de band uit Sint Pancras die hij met twee dorpsgenoten vormt. 4 juni spelen ze tijdens Club 3voor12Noord-Holland in Podium Victorie. De gitarist en zanger vertelt over het belang van goede apparatuur en hoe een gebroken voet zijn liefde voor muziek niet in de weg zit.

Typhoon – White Lighter (2013)
Dit is dus niet de Nederlandse rapper, maar een Amerikaanse band uit Oregon. Zij negeren de muzikale regels. In hun nummers hoor je telkens nieuwe elementen en haast geen herhaling, terwijl herhaling normaal gesproken zo belangrijk is in popmuziek. Die alternatieve manier van componeren probeer ik zelf ook bij The Refs. Zo zijn normale strumpatronen op gitaar te doorsnee. Ik heb mezelf loopjes leren spelen terwijl ik zing. Het kostte wat moeite, maar nu gaat het goed. Ondanks de ongebruikelijke composities blijft Typhoon toegankelijk. Ik hoorde dat ze voor tien euro in Nederland kwamen spelen. Bleek het onze eigen Typhoon te zijn.

Bombay Bicycle Club – I Had the Blues But I Shook Them Loose (2009)
Bombay Bicycle Club is voor mij de meest inspirerende band. Al luisterend naar frontman Jack Steadman krijg ik zelf ideeën om te schrijven. Hun muziek zit retestrak in elkaar, zowel tekstueel als muzikaal. We zijn bezig met een EP. Onze track Watershed lijkt misschien wel een beetje op een BBC-nummer. Mijn tip voor muzikanten die zelf willen schrijven: stel je open voor alle soorten muziek. Nu luister ik bijvoorbeeld naar Taylor Swift. Noem het een nadeel, maar je leert er wel van. Bij concerten kan ik me nooit laten gaan. Ik ben dan constant aan het werk: dit kan een beetje harder, nu spelen ze dat… Als er op een feest hardcore gedraaid wordt, sta ik af te tellen wanneer de break komt.

Vampire Weekend – Modern Vampires of the City (2013)
Op deze plaat heeft Vampire Weekend zich volgens mij geconcentreerd op muzikale geintjes. Ik moest het meerdere keren beluisteren om het te begrijpen. In Ya Hey hoor je bijvoorbeeld Chipmunks-achtige koortjes, met van die hoge stemmen. Deze band is van een Afrikaans rootsgeluid richting een gepolijster studiogeluid gegaan. Mijn ouders komen uit Zuid-Afrika. Als mijn vader hoort dat ik Vampire Weekend luister, denkt hij dat het uit Afrika komt. Ik denk dat de sound van The Refs een mix is van de platen die hier behandeld worden, ook van deze. Natuurlijk wel met een duidelijke eigen inbreng.

The Killers – Hot Fuss (2004)
Het gaat op Hot Fuss niet zozeer om muzikale verrassingen. The Killers houden in hun achterhoofd of iets aanslaat bij het publiek. Noem het de popgedachte. Je kunt wel zo alternatief mogelijke muziek willen maken, maar het moet wel een beetje in de smaak vallen. Wij hebben ook een kant die mensen aan wil spreken. Brandon Flowers herhaalt zijn zangmotiefjes vaak. Zijn robuuste stem past perfect bij The Killers. Zelf ben ik geen zanger. Ik ben het gaan doen omdat ik als enige een noot kon aanhouden. Hoe iemand ook zingt, niets is fout in muziek. Maak jezelf los van de regels. Dan pas kom je tot nieuwe dingen.

The Strokes – Is This It (2001)
The Strokes komen als een baksteen door je raam! Het is misschien wel de enige band met een authentieke rockattitude. Wanneer komen die gasten eens naar Nederland? Er moest rond de millenniumwisseling iets nieuws komen in de ingedutte muziekindustrie. Iets fris, maar toch conservatief. Dat werd Is This It. Hoe goed het ook is, de dynamiek is vrij eenvoudig en kopieerbaar. Als we hardere, dansbare muziek maken, kijken we naar The Strokes. Dan luister ik bijvoorbeeld naar de gitaarpartijen van Albert Hammond Jr.. Eigenlijk heb ik een hekel aan gitaristen, want ze kunnen nooit stil zijn bij een soundcheck.

Foals – Total Life Forever (2010)
Volgens mij is dit de definitie van indierock. Er zijn wazige gitaren, er zijn losgeslagen drums en dan zijn er de uitgerekte versies die Foals live speelt. Ze maken op het podium veel gebruik van improvisatie. Dat zouden we met The Refs ook graag doen. Je moet er ballen voor hebben, hopen dat je elkaar door hebt. Deels door Foals ben ik op mijn dertiende gitaar gaan spelen. Ik koos voor dit instrument om mooie meisjes te versieren. In de praktijk blijkt dat hoe sneller je speelt, hoe minder meisjes je interessant vinden. Het werkt als muggenspray. Overigens heb ik al een poosje een vriendin.

The Maccabees – Given to the Wild (2012)
Ik luister dit als ik rustig ben, terwijl het niet eens van die rustige muziek is. De gitarist gebruikt dezelfde versterker als ik, een Fender Blues Deville. Die wilde ik echt voor de sound. De mix van de drive channel en het pedalboard is perfect. Een goede versterker is echt de basis. Laatst was ik mijn pedalboard vergeten voor een optreden. Toen ben ik teruggeracet om het te halen. Zonder kan ik niet spelen. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe effecten. Misschien gebruik ik ze niet altijd, maar het staat toch leuk op je pedalboard. Veel van onze optredens worden geregeld door manager Maarten Stoute. Hij is ook onze poortwachter als het om nieuwe muziek gaat. Hij geeft aan wat wel en niet kan.

Two Door Cinema Club – Tourist History (2010)
Hun optreden in Paradiso is mijn nummer één als het om concerten gaat. Ik stond in de moshpit, sprong op zo’n harde plastic beker en brak mijn voet. Mooi niet dat ik mijn plekje voorin opgaf, ook al stond mijn voet een beetje vreemd gedraaid. De dag erna traden we zelf op. Dat kan ik niemand aanraden. Veel Engelse bands maken van het podium een soort pub. Dan praten ze met het publiek en maken grapjes. Ja, dat willen we met The Refs ook. Bij onbekenden moet ik altijd nog twee keer nadenken bij wat ik zeg. We zijn er al erg op vooruit gegaan. Je moet het publiek deel uit laten maken van de avond.

Donderdag 4 juni staat Josua met The Refs op onze eigen Club 3voor12NH in Podium Victorie in Alkmaar. Hieronder krijg je een voorproefje van The Refs.