Floris Bates houdt niet van een gelikte sound: “Laat het kraken”

“Volgens mij was Mozart wel een grappig kereltje”

Nadieh Bindels ,

Floris Bates groeide op tussen de muziekinstrumenten van zijn vader en kon het niet laten deze één voor één uit te proberen. Na zich verdiept te hebben in verschillende instrumenten en de wereld van de klassieke muziek te hebben uitgeplozen, rockt hij nu het ene na het andere optreden met zijn band Floris Bates & The Rented Friends. Van rock met een psychedelische sound tot tropische vibes en geluiden uit de jaren ’80: Floris neemt ze allemaal mee. Voor ons tijd om eens te kijken wat zijn favoriete albums zijn en waar hij zijn inspiratie vandaan haalt.

Amanaz – Africa (1975)
Ik vind Africa een beetje een vreemd album. Het komt uit de jaren ’70 van een band uit Zambia. En terwijl je normaal in die tijd meer Afrikaanse muziek had daar, klinkt dit heel westers. Het is een beetje psychedelisch. Ik vind het gek. Waarom zijn die dudes dit daar gaan maken? Ik ben daar nog steeds niet achter. Wat ik waardeer is dat ieder nummer door een ander bandlid is geschreven en het klinkt ook alsof het in een hut is opgenomen. Het heeft iets mysterieus. Ik hou ook van die oude tape sounds, van mij mag het wel lekker kraken. Ik ben het een beetje zat dat alles zo gelikt moet zijn. Bij deze opname klinkt het tenminste alsof er een band aan het spelen is.

Chet Baker - Chet Baker Sings (1956)
Chet Baker maakte jazz in de jaren ’50 die heel smooth klinkt. Hij zong en speelde trompet en hij speelde altijd liefdesliedjes. Ik ben er mee opgegroeid. Mijn vader draaide het en ik dacht vroeger altijd dat het een vrouw was. Ik heb het zoveel geluisterd, dat ik de nummers echt van alle kanten ken. Chet Baker was een junk en ging helemaal naar de klote, maar hij deed gewoon zijn ding en het maakte hem allemaal niet uit. Toen hij in elkaar werd geslagen om schulden of iets, raakte hij zijn tanden kwijt. Sindsdien klonk zijn zang echt beroerd en kon hij ook geen trompet meer spelen. Hij is uiteindelijk in Amsterdam uit het raam gevallen. Althans dat is wat er wordt vermoed. Hij gebruikte veel heroïne en werd met zijn trompet op de grond gevonden onder een raam.

Mac DeMarco – Rock 'n' Roll Night Club (2012)
Mac Demarco is een dude uit Canada, het is een beetje een stoner. Toen ik het voor het eerst hoorde, werd ik er echt enthousiast van. Zijn muziek doet me aan de muziek van mezelf denken en ik vond het een fijn idee dat daar een markt voor is. Ik kan ook niet ontkennen dat ik hier een tijdje door geïnspireerd ben geweest. Hij heeft dit volgens mij thuis met een bandrecorder opgenomen, dat heb ik ook gedaan. Ik houd ook van die 80’s sound en hij probeert vaak dezelfde dingen uit als ik, bepaalde gitaarlijntjes enzo. De laatste tijd maakt hij toch meer muziek die me doet denken aan een dronken Jack Johnson en is hij best commercieel geworden. Hij is nu niet meer zo gewaagd bezig.

Jonathan Richman & The Modern Lovers – Abominable Snowman in the Market (1976)
Dit was het eerste album. Jonathan Richman vind ik een hele leuke gast. Ik vind hem een beetje schattig en hij staat altijd wat awkward op het podium. Hij heeft in de jaren ’70 een keer op de verjaardag van mijn oom gespeeld, toen hij nog niet zo bekend was. Hij speelt nu nog wel eens, maar alleen in kleinere zalen. Jonathan probeert er altijd een feestje van te maken. Ik heb hem één keer live gezien en toen zei hij: ”I don’t do gigs, I give dance party’s.” Toen ging iedereen dansen. Het is vooral de inhoud van de teksten die me inspireert. Die is altijd best wel emo, maar dan met een knipoog. Zo doe ik het ook graag. Dan gaat het over de wereld die hem niet begrijpt of dat hij zo alleen is, maar ondertussen meent hij dat niet echt. Dat vind ik grappig. Je hoeft niet emo te zijn om emo te doen.

Mozarts gehele oeuvre
Mozarts vader was componist en Mozart zelf was al van jongs af aan bezig met muziek. Toen zijn vader er achter kwam dat Mozart muzikaal was, heeft hij hem heel erg gepusht. Mozart ging veel op tour. Volgens mij is hij ook nog een keer in de Bavo in Haarlem geweest. Hij heeft niet heel lang geleefd, volgens mij werd hij iets van 35. Toen Mozart nog leefde was hij helemaal nog niet zo bekend, dat kwam pas toen hij dood was. Hij was voor mij de opening naar klassieke muziek. M’n vader had een aantal cd’s van hem en ik ben het een keer gaan luisteren. Ik vond het meteen best wel tof. Ik ben er toen veel naar gaan luisteren en zijn werk gaan analyseren. Hij heeft me geleerd dat je niet alleen in je teksten grappen kan verwerken, maar ook in je muziek. Mozart was zoveel met muziek bezig, dat hij parodieën ging maken op zijn eigen werk. Volgens mij was het wel een grappig kereltje.

Sonic Youth – Daydream Nation (1988)
De band komt uit New York en heeft echt super veel albums gemaakt. Hun eerste album was heel experimenteel en ze zijn in de loop van de tijd steeds meer liedjes gaan maken. Dit album heb ik heel veel geluisterd toen ik op de middelbare school zat. Dan rookte ik een joint op de fiets onderweg naar school en zette ik dit album op. Ik ging dan helemaal los. Volgens mij heb ik een jaar lang alleen maar naar dit album geluisterd. Ik heb ze helaas maar één keer live gezien. Nu zijn ze uit elkaar. De drive die ze hebben op deze plaat vind ik heel erg vet. Vooral mijn rocknummers zijn er erg door geïnspireerd. Het is het gearrangeerde in de gitaren dat mij trekt. Ze gebruiken veel gitaren en dan heb je een goede rolverdeling nodig. Dat doen ze goed.

Yes – Close to the Edge (1972) & Tales from Topographic Oceans (1973)
Yes maakte symfonische rock in de jaren ’70. Het waren allemaal geniale muzikanten bij elkaar. Volgens mij zijn ze ook allemaal wel klassiek geleerd. Ze maakte nummers van 20 minuten of langer, die je bijna wel symfonieën kunt noemen. Mijn vader draaide dit vaak en als we op vakantie gingen, nam hij dit album altijd mee. Ik vind het wel de ultieme psychedelische kaboutermuziek, die dude zingt ook echt als een kabouter. Deze muziek komt nog niet zo terug in m’n eigen muziek, maar ik wil me hier zeker nog door laten inspireren. Het lijkt me heel vet om ook van die lange, psychedelische nummers te gaan schrijven.