Het aantal vrouwen dat op podia staat en achter de schermen werkt, is nog altijd kleiner dan het aantal mannen. Maar rocken doen ze er zeker, die dames. En dat mag best wat meer in beeld gebracht. Daarom bieden we iedere maand een vrouw in de muziekindustrie een online podium en laat ze zien wat haar zoal bezig houdt.

Roos van Tuil

Naam: Roos van Tuil

Werk: Muzikant en barvrouw

Werkt voor: TAPE TOY en ​Café de Koe

Bezig met: Optreden, muziek uitbrengen, werken, afstuderen (CvA), bier drinken met vrienden, sjaals breien

 

© Joyce Goverde

Het is een vroege, koude ochtend. Sinterklaas komt vandaag binnen varen en wij mogen als fanfare de aankomst muzikaal omlijsten. We hebben al vaak opgetreden, maar zo’n ‘massale’ bijeenkomst in het dorp is toch even spannend. Al mijn vriendjes en vriendinnetjes van de basisschool zullen er zijn. Nog weinig van hen hebben mij gezien in mijn fanfare tenue (lees: apenpakkie galore). Ik vind trompet spelen hartstikke leuk, maar het dragen van dat helse rood-blauwe ding is toch altijd een heikele onderneming. Het moet, want anders mag ik er geen trompetles krijgen.

Ondertussen is het tien uur ‘s ochtends, heeft heel Rheden (dorp) zich op de kade van de IJssel verzameld en staan wij als fanfare te blauwbekken van de kou. Het ijswater van de plassen op de grond sijpelt langzaam onze linnen schoentjes binnen.

‘TOET TOET’, de zogenaamde gigantische pakjesboot van Sinterklaas komt binnenvaren en wij worden geseind het eerste nummer in te zetten.
Op dat moment barst het meisje naast mij in tranen uit. Het jongetje dat op zijn tijd weer naast haar stond, is namelijk flauwgevallen van de kou. Haar gehuil verspreidt zich als een domino effect door de gehele fanfare.

Het is vijf over tien, er staan honderden mensen op de kade, de aftandse sloep van Sinterklaas komt aanvaren en tientallen kids met trompetten, saxofonen en trommels in hun handen, gekleed in apenpakkies, staan hun ogen uit hun hoofden te janken. Het is een enerverende ochtend.

Dit was de ochtend dat ik besloot te stoppen bij de fanfare. Met heel veel pijn in mijn hart, want ik moest mijn trompet weer inleveren. Die kreeg ik namelijk in bruikleen.
De jaren daarna heb ik amper nog gespeeld, want ik had alleen een oude, stoffige trompet tot mijn beschikking. Echt doodzonde, want ik was er namelijk best goed in.

Een jaar of twee geleden besloot ik er één te kopen via Marktplaats, niet wetende of ik überhaupt nog geluid uit dat ding kon persen. Maar warempel. Het lukte! Na een aantal toonladders besloot ik het makkelijkste liedje van Chet Baker te kiezen en die na te spelen. Bleek onmogelijk. Ik deed een stapje terug naar Disney liedjes. Ging beter.
Sindsdien ben ik in mijn vrije tijd lekker aan het oefenen en geniet ik van het feit dat ik nooit meer mijn rood-blauwe apenpakkie galore aan hoef.