Het aantal vrouwen dat op podia staat en achter de schermen werkt, is nog altijd kleiner dan het aantal mannen. Maar rocken doen ze er zeker, die dames. En dat mag best wat meer in beeld gebracht. Daarom bieden we iedere maand een vrouw in de muziekindustrie een online podium en laat ze zien wat haar zoal bezig houdt.
Naam: Margriet Sjoerdsma a.k.a. ODELION
Werk: vocaliste/componiste/vocal coach
Werkt als: zelfstandig musicus en als vocal coach bij de Rockacademie in Tilburg
Komt uit: oorspronkelijk Sittard, woont nu met veel plezier in Amsterdam-Oost
Bezig met: debuutalbum van nieuw project ODELION, dat in april fysiek uitkomt.
Afgelopen week speelde ik in het voorprogramma van Teitur, een songwriter van de Faroe Islands. Ik regelde het eigenhandig via een boeker die me vertelde dat Teitur in Nederland zou gaan touren. Ik ben al jaren fan en ik wist meteen: dit wil ik! Onze muziek past goed bij elkaar.
Als ik weet wat ik wil en waaróm ik het wil, kan ik snel zaken regelen en beslissen. Dan laat ik me niet afleiden en ga ik recht op mijn doel af. Anders overleef je het als zelfstandig musicus ook niet in de muziek. Maar omdat ik van nature een echte weegschaal ben, kan ik ook overweldigd raken door keuzestress. Zoals ik schrijf in mijn lied Bitter Kiss Of Unhappiness: ‘I panic at the break of dawn, ‘cause way too many possibilities. And as usual I give in to this blaze of thought, that profits from my hospitality.’
Het is maar goed dat ik de eerste 14 jaar van mijn leven het analoge tijdperk zonder internet nog heb mogen meemaken. Ik kijk soms met lede ogen naar mijn studenten van 17 à 18 jaar, die zwemmen en soms verdrinken in een zee van oneindige mogelijkheden. En dan nog die constante stroom aan informatie, de optie om andermans leven met dat van jou te vergelijken.
In mijn studententijd huurde ik voor 2 gulden vijftig per week één cd bij de discotheek in Rotterdam en die luisterde ik dan grijs. Er was volgens mij ook maar één merk pindakaas en je kwam niet confronterende foto’s van je ex vriendje met zijn nieuwe vriendin op Facebook tegen. Deskundigen zeggen, overigens, dat je hersenen geen onderscheid maken tussen futiele en belangrijke beslissingen. Dus als je ‘s ochtends al hebt staan dubben over je outfit, welke Onefit les en welk vervoersmiddel, dan blijkt er later minder ruimte om écht belangrijke keuzes te maken. Vandaar dat Steve Jobs altijd dezelfde outfit aanhad! Ze zeggen overigens ook dat het niet slim is meteen als je wakker wordt social media en je mail te checken. Liever neem je eerst tijd voor jezelf, mediteer en lees je en schrijf je je doelen en dromen in je dagboek. (Ik moet zeggen dat deze maatregel mijn kwaliteit van leven enorm heeft verbeterd!)
De muziekindustrie verandert in rap tempo. Verkocht ik van mijn 1e cd nog 5000 fysieke exemplaren, nu moet ik me als artiest in streamingdiensten als Spotify verdiepen. Het is een nieuwe wereld voor me. Het is er belangrijk in welk hokje jouw muziek thuishoort. Ik schrijf echter niet vanuit een duidelijk concept, maar vanuit wat me op dat moment inspireert en ik heb geen plan. Ik maak niet echt popmuziek en ook weer geen jazz. Het is geen folk, al gaat het soms wel die richting op. Daarnaast doe ik meerdere muzikale projecten naast elkaar, die steeds weer anders klinken. Voor iemand die eigenlijk niet kan en wíl kiezen is het geen gemakkelijke opgave mijn hokje aan te vinken. Soms verlamt het me.
Tot ik Teitur 3 avonden achter elkaar hoorde spelen. De stiltes die hij liet vallen en voor zichzelf liet spreken. De tijd die hij durfde te nemen. Het geduld waarmee hij een liedje uitspon. Zijn onorthodoxe manier van songwriting. Zijn vakmanschap. Het was een opluchting om te merken dat er publiek was dat ademloos elk woord gretig opslokte, de poëzie toejuichte en nergens anders wilde zijn dan hier. Er was gekozen. Geen telefoons, geen afleiding. Hier en nu. En alles viel op zijn plek.