De 26-jarige artiest Kourosh is kei-hard aan het werk om een naam te maken binnen de muziekindustrie. Zijn echte naam is tevens zijn artiestennaam, als je zo’n toffe naam hebt kan je eigenlijk ook niet anders. Hij twijfelde hier eerst over, maar vond het belangrijk om te laten zien dat een Iraanse artiest ook gewoon ‘iets’ kan worden in Nederland. Kourosh is vernoemd naar de beste vriend van zijn vader, die is vermoord tijdens opstand tegen de Iraanse overheid in 1983. Zijn eerste EP, die vorige week uitkwam, gaat voornamelijk over zijn ervaringen als tweede generatie Iraniër. Kourosh voelt zich namelijk Nederlands, maar ook Iraans. In de EP komen onder andere de trauma’s van zijn ouders voorbij, die zij onbewust hebben doorgegeven aan hem en zijn zus. In 1993 is Kourosh zijn moeder, toen zwanger van hem, samen met zijn 4-jarige zus gevlucht vanuit Iran. De reis naar Nederland waren voor zijn moeder en zus erg traumatisch. Later kwam ook zijn vader naar Nederland, maar toen Kourosh 3 jaar oud was gingen zijn ouders alweer scheiden. De trauma’s die beide ouders hadden opgelopen door de Iran-Irak oorlog en de onderdrukking van de Iraanse overheid eiste zijn tol op de familie. Vanaf zijn 12e mocht Kourosh zijn vader niet meer zien, wat hem erg veel verdriet opleverde. Kourosh vertelt dat zijn vader hem enorm inspireerde, mede omdat hij klassieke Iraanse muziek maakte. Op z’n twaalfde kreeg Kourosh zijn eerste gitaar van zijn moeder wat hem een kans gaf om zijn talenten verder te ontdekken. Door muziek te maken kon hij de pijn van het niet zien van zijn vader onderdrukken. Ook hield Kourosh altijd al van hiphop, wat ook sterk terug te horen is in zijn muziek. Zijn muziek valt dan ook niet écht in een hokje te plaatsen. De sfeer in zijn tracks wordt vooral geschetst door verdriet, moeilijkheden en vervelende herinneringen. ‘’Het is echt een vorm van shit verwerken. Sommige mensen schrijven bijvoorbeeld gedichten, ik maak gewoon muziek waarin ik mijn gevoel uit’’ vertelt hij. Zijn muziek maakt Kourosh dus voor zichzelf, maar hij hoopt dat er mensen zijn die zich kunnen identificeren met hetgeen waar hij over praat, op wat voor manier dan ook.
Van omgekeerde woorden en het gebruik van de Arabische vocabulaire tot aan snoeiharde 808’s. Komt het je bekend voor? Juist, het gaat hier over de wereld van hiphop. De afgelopen jaren is de hiphopscene geëxplodeerd. Het is overal en in allerlei vormen te beluisteren, van de Bims tot aan 072. Hiphop is toegankelijker dan ooit, maar waar gaan de tracks van tegenwoordig eigenlijk over? Het is hoog tijd voor een cursus, een lesje ‘barz’ door de beoefenaars zelf. We gaan in gesprek met hiphopartiesten van deze tijd en vragen om uitleg over hun lyrics, hun succesverhaal en de muziek zelf. Deze maand met Kourosh.
‘How I Used My Memory’
Kourosh zijn eerste EP ‘How I Used My Memory’ werd vorige week officieel de wereld in geblazen met een uitverkocht EP release show in De School. De sfeer vanuit het publiek voelde warm en knus aan. Kourosh heeft hen vanaf begin tot eind in zijn greep gehad. Zonder al te veel moeite begonnen mensen te dansen, springen en lachen. Je merkte echt dat hij een stuk van zijn leven blootstelde aan het publiek. Die ‘persoonlijkheid’ is ook een van de redenen dat Kourosh onafhankelijk is als artiest. ‘’Ik vind het zo persoonlijk, al helemaal deze EP. Als ik niet het gevoel heb dat iemand 100% bij mij en mijn ideeën aansluit, dan doe ik het liever zelf. Ik wilde ook gewoon kijken hoe ver ik zelf zou komen, en ondertussen is m’n EP gewoon uit en hebben we een succesvolle release gehad’’ vertelt hij trots. Maar alles zelf doen, daar zit ook een keerzijde aan volgens Kourosh: ‘’Toch is het soms wel veel werk, maar ik laat het liever van mezelf afhangen dan van anderen. Ja, soms wil ik ook gewoon naar buiten kijken en chillen. Maar ik heb er zo veel van mijn eigen tijd ingestoken, dat het gewoon bijna niet fout kon gaan.’’
Ik vraag Kourosh naar de specifieke gevoelens die de EP bij hem oproepen, waarop hij antwoordt dat hij vindt dat de vibe van zijn EP te vergelijken is met een Batman film. ‘’De EP kan ‘dark’ zijn, maar er zit ook wel actie en energie in. Dus het is niet per se depressief, maar er zit wel iets grauws aan’’. Het meest trots is hij dan ook op onder andere de track ‘Safe’, een track die hem doet denken aan die Batman films. Ook zit er een mystiek en geheimzinnig laagje over de EP, wat volgens Kourosh in Iraanse kunst en muziek veel voorkomt. Dit laagje is goed terug te horen in de track ‘Dark Cinema’. Kourosh zijn gevoelens en verdriet zijn duidelijk terug te horen op de kortste track van de EP, genaamd ‘The Funeral’. Praten over zijn jeugd doet Kourosh op de track ‘Calm’, want over zo’n bijzonder verleden kan je gewoon niet stil blijven. De track gaat voornamelijk over zijn ouders en alle moeilijke herinneringen die hij heeft aan zijn jeugd. In de track vertelt hij over de relatie die hij met zijn ouders over de jaren heen heeft, waardoor het voelt alsof je in een film beland bent. Ondanks de energieke beat en harde vocalen, komen de negatieve en eenzame gevoelens die Kourosh tijdens zijn jeugd ervaarde sterk naar voren.
Kourosh - ‘Calm’
Wait for a minute, minute
You never calm
Wait for a minute, minute
You never calm
Wait for a minute
Never calm
Wait for a minute
‘’Welk onderwerp staat hier in het refrein, of in de hele track, centraal voor jou?’’
Kourosh: ‘’Deze track gaat eigenlijk over mijn ouders en de relatie die ik vroeger met hen had.’’
‘’Waarom heet de track dan calm?’’
Kourosh: ‘’Ik was echt teringdruk als kind, echt gewoon hyperactief. Ik had heel veel onrust in m’n hoofd en was dus nooit kalm. Daar heb ik het over in het refrein van deze track.’’
I was young, couldn't sleep, I was restless
In the night
Evil trees, they would get me
I was scared that my mom, couldn't save me
Sometimes she got mad, we were a broken family
Kourosh: ‘’Ik had als kind altijd dezelfde nachtmerrie. In die nachtmerrie was alles wit, behalve de bomen die ik zag, die waren in kleur. Die bomen kwamen dan echt keihard op mij af en deze gingen net langs me. Het was een soort video, want alles was geanimeerd. Maar ik zat er zo in vast, dat zelfs m’n moeder me niet uit die nachtmerrie kon halen.’’
‘’Dat is vrij heftig. Daarna gaat het verder over je moeder. Werd ze snel boos op je?’’
Kourosh: ‘’Ze werd best wel snel boos ja, maar dat is ook niet zo gek met haar verleden. Het was ook lastig natuurlijk, om in een gebroken gezin te leven.’’
Why are you yelling tonight
Why are you fighting tonight
Why are you up at this time
Why are you leaving tonight
Can you stop crying allright
Kourosh: ‘’M’n moeder was altijd veel aan het schreeuwen tegen m’n vader. Ze hadden écht al-tijd ruzie. M’n vader ging dan boos weg, er werd veel gehuild bij ons thuis in mijn herinnering.’’
What the fuck are these four lemons
I asked you for five
‘’Waar staan de citroenen voor in dit verhaal?’’
Kourosh: ‘’M’n moeder flipte helemaal als m’n vader de boodschappen verkeerd deed, maar dan echt bij kleine dingen zoals bijvoorbeeld te weinig citroenen meenemen.’’
You ruined our marriage
Our life, you ruined it
Ruined all my dreams
Ruined it, ruined it
Fucked up our kids
Ruined it, ruined it
Fucked up our past
Ruined it, ruined it
Fucked up our next
Ruined it, ruined it
Kourosh: ‘’Dit is eigenlijk een waslijst van alles dat mijn vader volgens mijn moeder voor ons gezin heeft verpest. Hij was volgens haar de oorzaak van alle slechte shit in ons leven.’’
‘’Is dit enkel de mening van je moeder, of ben jij hier ook nog boos om?’’
Kourosh: ‘’Nee, ik ben hier niet boos om. Het is ook niet zo zwart op wit. M’n moeder kon ook moeilijk zijn en ik geloof niet in één waarheid. Beide kanten hebben hier schuld aan en ik doe dan ook niet mee aan hun debat.’’
‘’Maar op een gegeven moment zorgde dat debat ervoor dat jij je vader niet meer mocht zien, ben je hier nog wel boos over?’’
Kourosh: ‘’Niet echt boos, maar ik vind het nog wel heel jammer. Ik heb me toen echt heel kut gevoeld. Ik kon er ook met niemand echt over praten, praten over mijn vader was bij ons thuis echt taboe. Het is gewoon gebeurd en ik ben op niemand boos, maar het is wel heel zonde.’’
I could bare all the fights
But the nightmares were tied
Round my neck
I would choke of the sight
Kourosh: ‘’De angst die ik had in mijn nachtmerries, kon ik veel minder goed handelen dan de ruzies thuis. Die ruzies was ik namelijk gewend. Als ik dan weer een nachtmerrie had, voelde het gewoon alsof ik stikte. Ik zat er helemaal in vast en ik tripte echt hard altijd.’’
Demons not angels
Still I had patience
There were no cell phones
I had behavior
I was the calmest
I was the greatest
Kourosh: ‘’Ik vind dat ik in vergelijking met alles dat ik als kind heb meegemaakt altijd erg rustig ben gebleven. Ik vond dat ik alles goed verwerkte en dat ondanks alle shit alles toch goed is afgelopen. Ik heb nog steeds een hoop herinneringen die met negatieve gevoelens verbonden zijn. Ik vind dat ik alles goed heb geïncasseerd, omdat ik me nog zo goed kan voelen en op niemand boos ben.’’
Five, I was drunk
Five, singing he had fun
Five, I was young
Never had time to worry
I'm dumb
Kourosh: ‘’Ik was toen jong, maar ik was niet dronken hoor haha. Dat stuk gaat over m’n vader. Mijn vader had vroeger een vriend waar ik van mijn moeder nooit heen mocht. Ik was toen stiekem meegegaan en eenmaal daar aangekomen wilde ik een vriendje bellen om af te spreken. Toen belde ik per ongeluk m’n moeder, maar dit had ik gelijk door en hing toen snel op. Alleen toen belde ze terug en begon ze hard tekeer te gaan aan de telefoon. M’n vader moest me toen naar huis rijden, maar hij was een beetje dronken. In de auto zette hij toen de radio keihard aan en begon hij keihard mee te zingen. Dit vond ik toen echt heel eng, want ik snapte ook niet wat aan de hand was.’’
My head feeling like a bomb
Started singing pain be gone
Hard to stay strong when you feel alone
Wait till anger takes control
‘’Wat deed jij vroeger om jezelf beter te laten voelen?’’
Kourosh: ‘’Als ik me niet goed voelde, ging ik gewoon muziek maken en dan voelde ik me gelijk beter.’’
‘’Ondanks dat, heb je het toch over eenzaamheid. Voelde je je vroeger vaak alleen?’’
Kourosh: ‘’Ik had niet hetzelfde verhaal als andere kinderen in mijn omgeving. Als ik meer Iraanse vrienden had, voelde ik me misschien wel minder alleen. Dit frustreerde mij tegelijkertijd ook, omdat ik eigenlijk met niemand echt kon praten over de problemen die ik had.’’
Hold on, you my daddy
You know that I need you
I glow, fever cold
Cause I miss my daddy so
I won't mention all my feelings
But my heart was always broke
‘’Was je in de tijd dat je ouders gingen scheiden boos op je vader?’’
Kourosh: ‘’Ik was toen wel boos op hem ja, omdat hij ondanks dat mijn moeder hem had verboden mij te zien, hij toen niet alsnog voor mij en m’n zus wilde vechten. Nu achteraf zegt hij dat hij het heel moeilijk vond, maar ja…’’
‘’Was je vroeger daarom vaak ziek?’’
Kourosh: ‘’Ik kreeg soms echt hele heftige koortsaanvallen. Dit kwam volgens m’n moeder omdat ik m’n vader miste. Ik werd als kind altijd een soort van ziek als ik me emotioneel kapot voelde.’’
Five, five make it ten
All the years that we could spend
Five, five time is gone
Kourosh: ‘’Ik had m’n vader tien jaar lang niet gezien. Deze tijd kunnen we nooit meer inhalen. Ook ben ik erg slecht in wiskunde, dus gooide ik er even een sommetje in.’’
Worry about that yeah
Worry about junk
Worry about your ex yeah
Worry about her wrongs
Worry your nest yeah
You never had a home
Kourosh: ‘’M’n vader kon vroeger altijd om de kleinste dingen moeilijk doen, terwijl hij zich dan niet zorgen maakte over ons.’’
‘’Moest hij zich zorgen maken over jullie hele gezin (nest)?’’
Kourosh: ‘’Dit gaat over m’n vader zijn eigen gezin. Hij had vroeger geen makkelijk gezin, z’n vader is namelijk overleden toen hij negen jaar was.’’
Think about rest yeah
Think about fun
What we gone do next
Doesn't matter anymore
Kourosh: ‘’Hiermee bedoel ik dat we als gezin vrede moeten zoeken. We moeten met z’n allen gewoon positief zijn en het beste ervan maken.’’
Five jokes
Make me laugh you would hope
I would not see the strobe
Kourosh: ‘’M’n vader maakte altijd heel veel grapjes, terwijl we elkaar dan bijvoorbeeld tien jaar niet hadden gezien. Hij probeerde altijd de vervelende herinneringen te overschaduwen met grapjes, hierdoor werd ik dan verblind.’’
If you have time
To meet me alive
Before we be gone
‘’Wat bedoel je met ‘before we be gone’?’’
Kourosh: ‘’We moeten het er nu maar gewoon van nemen, m’n vader, zus en ik, voordat we dood zijn.’’
‘’Dat is een mooie quote om mee af te sluiten. Wat vond je ervan om je lyrics te ontleden?’’
Kourosh: ‘’Wel leuk eigenlijk! Ik schrijf altijd in een bepaald gevoel dingen op, maar ik lees het niet bewust terug. Ik vond het erg leuk om ook zelf te horen waar ik het over heb, want soms besef je dat niet eens.’’