Tijd is een illusie bij Intercell Klokgebouw Tijd is een illusie bij Intercell Klokgebouw

Kom nou op tij-hiiijd, anders sta je in de rijjj-hijjjj voor deze oude lichtfabriek in Eindhoven. Dat is advies dat op Instagram wordt gegeven door het Amsterdamse Intercell en met zo’n line-up die uit eigenlijk alleen maar headliners bestaat, snappen we dat wel. Het is de grootste productie die ze tot nu toe voor elkaar hebben weten te boksen.

Onschuldige staartjes en kinderclipjes in je haar zeggen dus helemaal niks over de ghetto house en rauwe electro die uit de speakers knallen. Dat blijkt maar weer bij DJ Fuckoff. Stoute plaatjes die vooral heel erg trancey en melodisch zijn. En o ja, tuurlijk houden ze óók van hardstyle, blijkt in deze set: zodra Showteks ‘FTS’ opdoemt, zegt de zaal onvoorwaardelijk: “I live for.” Juist ja. Hardstyle. Ze verrast ons met een totaal onverwachte drop vlak voor het einde van haar set en zo coolt ze de zaal down voor het volgende duivelse duo.

Neo-raven lukt namelijk wel met het duo DJ Heartstring. De twee dansen rustig heen en weer. Maar niet voor lang hoor, het zijn dreunende bromplaten die zo in een stompsetje van Tafkamp hadden kunnen passen. Het is een geheel: diepe drills, steady bpm en heel veel vocalen. Een grove house-edit van ‘Music Got Me’ spreekt boekdelen voor hun set: een groovy nummer kun je zo op zijn kop draaien en de zaal hiermee volledig op standje turbo zetten. Het is een mengelmoesje van trance, techno en eurodance die een Barbapapa-effect heeft op de zaal: een homogene crowd die bouncet op de lekker vocale, melodieuze, happy (!) en hippe beats.

De Core-zaal is vol, maar toch zijn er flink wat bedenkelijke feestgangers die twijfelend van zaal wisselen. Vinden ze de muziek niet leuk dan? Duh, natuurlijk wel! Het is alleen een duivels dilemma waar de programmeurs ze mee hebben opgescheept: met de grijnzende meme-technoduivel Bad Boombox raven of in de Vortex-stage bij een stout trance-engeltje stampen.

Met je handen in de lucht alsof je FeestDJ Ruud bent himself, dat lukt Bad Boombox wel met giegelende houseplaatjes en keiharde memetechno. Eigenzinnig als het maar zijn kan, met een onschuldig blouseje aan, draait-ie de ene na de andere lekkere en foute, maar ó zo goede remixtrack aan elkaar. Want ja ja, is dat een editje van ‘Watskeburt?’ Natuurlijk wel. Stampensvol met beukballetdansers is de zaal tijdens zijn 1,5 uur durende set. Zodra SPFDJ en Daria Kolosova het USB-stickje overnemen om 19:00, loopt de zaal snel leeg. Hun ‘Flight FM x Flex Up-edit’ van Fred again.. valt altijd goed. Helaas ging de sloopkoppel van Daria net te hard door de zaal: de beukertjes belanden spontaan met z’n allen bij Funk Tribu en Pegassi.

Pff, even bijkomen hoor in de chillruimte, waar een fata morgana van Intercell-logo’s boven je hoofd gehangen is. Misschien moeten we toch even plassen aan de zijkant van deze hal nu we toch in de buurt zijn. De rij in deze zaal voor een trap naar beneden verhult namelijk allang dat je hier naar het toilet kan en gelukkig staan er in de rij wat zelfaangewezen scheidsrechtertjes. “Dit is de vrouwen-wc, kan je gewoon bij de mannen gaan staan alsjeblieft?”

Ja hoor, de Colombiaanse Funk Tribu en Belgische Pegassi (die een muts in de hitte op heeft) douwen ons weer een ongezonde dosis BPM door onze trommelvliezen. Ze hebben het weer voor elkaar: het publiek laten meezingen op een technotrack. ’t Is wel een first timer vandaag waar Zombie Nation medeplichtig aan is: “tududu tudududu tu dudu ….” schalt er door de zaal. Over naar de orde van de dag: de dansvloer slopen met een 2 uur durende vlijmscherpe set. Waar de Vortex-zaal leeg is, knalt de Core uit zijn voegen door deze symbiose van ghetto-house en melodische techno, gedraaid door DJ’s waar menig fysio (en cardioloog) met de ogen naar zal rollen. Arme enkelbanden.

Toch even tussen de bomvolle zaal door schuifelen naar de Vortex-stage. Een schop onder je hol krijg je daar van rave mama Anetha. Deze ‘Mama Told Ya!’ Met de keiharde technotrilplaat ‘Unix’ van Robert Hood is het toch wel lekker en zwaar raggen met die knikkende knietjes. Even een wandelingetje dat nog steeds heel goed te doen is zonder tegen botsende mensen aan te dwarrelen naar de andere stage, waar geen enkel voetje op de vloer staat. Die zitten in de top van de lucht, met armen omhoog.

En wat draait deze hardhouseheld toch duwend een set stevige, tintelende, zíngende hardhouseplaten aan elkaar. Die dansvloer was toch nog net iets te heel misschien voor de Groningse Benwal lijkt het wel. Gezien zijn plaatkeuze is de stand - vol gas, linkerbaan, alles kan en zál kapot. Waar het vaak de lichtere, melodische hardhouseplaatjes zijn waar je het publiek op meekrijgt, is het een snoeiharde edit van ‘I Want Your Love’ van de Australische OnlyWithYou vs. The Trip die een grimas van oor tot oor tekent op het gezicht van de DJ. Of het nou van ongeloof is of van trots op zijn dansende minions, één ding is zeker: Benwal mag zich gerust de koning van het closen noemen. Althans, totdat hij finaal het licht uitdoet in deze oude Philipsfabriek. Tot op de door Intercell georganiseerde after om de hoek, hè?