Sean Gascoigne’s ‘Underdog’ brengt warmte en humor naar Cinetol Sean Gascoigne’s ‘Underdog’ brengt warmte en humor naar Cinetol

Niet in het legendarische Paradiso, niet in de Melkweg, maar in Cinetol is waar we Sean Gascoigne vinden voor de release van zijn album Underdog. Hij grapt er zelf over op Instagram, want Sean neemt zichzelf niet al te serieus. Dat hoeft ook niet, Seans talent spreekt voor zich. Hij is een multi-instrumentalist die zijn eigen liedjes schrijft, opneemt en produceert. Die muziek brengt hij zelf uit via het internet en hij maakt ook zijn eigen artwork. Een alleskunner pur sang dus.

Voor Sean zelf achter de microfoon gaat staan, is het de beurt aan zijn even getalenteerde partner Lewin. Op akoestische gitaar, en met Sean achter de drums, laat ze enkele liedjes over de liefde horen die doen denken aan die van Joni Mitchell. Deze vergelijking komt niet uit de lucht vallen, want Lewin zegt groot fan te zijn en houdt er net als Mitchell verschillende gitaarstemmingen op na. Als Lewin haar hoge e-snaar naar f# stemt, houdt iedereen de adem in. Tot iemand “Vies!” roept ter aanmoediging.

Het geluid in Cinetol mag dan niet perfect zijn, de zaal leent zich uitstekend voor een lolletje. Zo vertelt Sean dat er cassettes verkrijgbaar zijn die hij samen met Lewin heeft gemaakt. ,,Ze zitten wel onder de babyspuug,” grapt hij, want de twee hebben sinds kort een kindje. Dat deze in een muzikaal huishouden opgroeit, staat buiten kijf. Na Lewin brengt Sean zijn eigen nummers ten gehore. Eerst solo op de elektrische gitaar en daarna met een band. Zelf neemt hij dan de baspartijen voor zijn rekening.

Elk nummer lijkt op te bouwen naar een vreugdevolle climax. Het is muziek die doet denken aan de underground indie-scene uit Amerika, met ironische teksten over alledaagse dingen en opzwepende solo’s van de slidegitaar. Als je Sean en zijn band misschien aantreft in een willekeurige bar, blijf je geheid even hangen. ,,Wie niet danst op dit nummer, moet naar de dokter,” grapt hij op een gegeven moment. Het zaaltje – dat redelijk gevuld is – bewijst zich kerngezond. Vooraan staat Lewin, die zo nu en dan het podium op springt om mee te zingen, en anders staat ze het publiek en Sean te filmen. De twee hebben redelijk verschillende muziekstijlen, maar lijken elkaar goed aan te vullen. Zo gaat het wel vaker in de liefde.