The Mocks trappen hun tweede clubtour af in Patronaat in Haarlem. Vervolgens denderen ze vrolijk verder, op zoek naar een hardere sound, met een nieuwe gitarist, hun vertrouwde vintage looks en guitige jonge bekkies die vol verwachting uitkijken naar wat nog komen gaat.

Vingervlugge riffs en double-breasted blazers

Piepjonge bankdirecteur

Enkele uren nadat de Dam-tot-Damloop in Amsterdam is onderbroken vanwege de hitte, staan The Mocks in hun weinig ademende vintage pakken frivool te rocken in de kleine zaal van Patronaat. Dat ze er goed uitzien, staat buiten kijf, al doet de bassist Rens van der Sluis zijn double-breasted blazer een beetje denken aan een piepjonge bankdirecteur. Dat neemt echter niets weg van zijn vingervlugge riffs.

Een heerlijk vuig randje

Kersrode Gibson

Ook drummer Jimi van Egmond en de nieuwe gitarist Louis Lague, wiens naam net zo rock-‘n-roll is als de kersrode Gibson om zijn nek, zijn hun instrumenten de baas. De sound die The Mocks produceren is, net als hun looks, duidelijk geïnspireerd door de jaren ’60. Vooral de eerste paar nummers doen denken aan songs als “I Feel Fine” van The Beatles, maar dan met een heerlijk vuig randje.

Van Cavern naar Cream

Onverwachte tempowisselingen

The Mocks lijken op het eerste gezicht een echte Cavern Club-band, maar hun instrumentale intermezzo’s verraden een verlangen naar meer. Verschillende keren trakteren ze het publiek op onverwachte tempowisselingen en uitvoerige drumsolo’s, waarna de bassist en gitarist weer invallen en het powertrio compleet maken. Misschien schuilt er toch wat meer Cream in deze jongens dan Cavern?

De weg ligt open

After show

The Mocks lachen hun guitige bekkies breed en genieten zichtbaar van elke minuut. Ook na de show, in de foyer, maken ze ontspannen een praatje met hun fans. Maar lang kunnen ze niet blijven, want even later spelen ze alweer in een nabijgelegen Ierse kroeg. Die tomeloze energie zal hen ongetwijfeld bijstaan in de vele muzikale avonturen die nog voor hen liggen.