O.K., Eyecloser en Jacob's Ladder & The Hellbenders O.K., Eyecloser en Jacob's Ladder & The Hellbenders

De ambitieuze mannen van O.K. geven aan dat ze zijn beïnvloed door onder meer Queens of the Stone Age, Led Zeppelin en Stevie Ray Vaughan. Dat hoor je inderdaad terug op de EP Perspective die het viertal uit Enkhuizen in oktober 2023 uitbracht. De heren zijn al goed op elkaar ingespeeld en komen lekker binnen met hun opener Tonight. Qua performance is het geheel echter nog wat schuchter. Zanger/gitarist Luuk Schaper doet zijn best, maar slaggitarist Hilco Duijster en bassist Joris Koomen zijn vooral bezig hun instrument en niet met het publiek of elkaar. Het is bovendien jammer dat Joris het appje over de dresscode van vanavond niet lijkt te hebben ontvangen.

Dat alles verandert gelukkig langzaam. En als na enkele songs het nummer Gun wordt ingezet, zit drummer Joep Appelman ineens met een big smile te spelen en zakt Hilco Duijster met gitaar en al door de knieën. Het publiek pakt de vibe meteen op en waardeert dit dynamische nummer met een enthousiast applaus. In Enough neemt bassist Joris Koomen de leadzang voor zijn rekening en dat levert een fijne afwisseling in sound op – hoewel de vocalen van beide heren nog wel iets overtuigender en sterker mogen. O.K. besluit hun set met twee knallende en uitstekend vertolkte covers: Going Down van Freddie King en Voodoo Child van Jimi Hendrix. Daarmee krijgen ze het over algemeen redelijk stugge Westfriese publiek zelfs aan het dansen. Het is niet overdreven om deze band ‘veelbelovend’ te noemen en het nieuwe werk dat voor later dit jaar wordt aangekondigd, is absoluut iets om naar uit te kijken.

Voor Eyecloser is het de tweede keer in hun korte bestaan (ca. 2 jaar) dat ze in Manifesto spelen. En aan de reacties van het publiek te merken, zal het niet hun laatste keer zijn. Want allemachtig, wat zet deze band een performance neer! Wordt er aanvankelijk nog veel gepraat in de zaal tijdens de nummers, al snel weten de vier langharige heren uit het Alkmaarse de aanwezigen bij de kladden te grijpen met hun sublieme spel, harmonieuze vocalen en overtuigende show.

Even inkakken is er niet bij met het optreden van deze band. Hun eerste single NO. begint bijvoorbeeld met mooie driestemmige acapellazang en Mr. Banker – de titelsong van hun laatste EP – wordt vooraf gegaan door een prachtige klassiek aandoende solo van gitarist Gijs van Marle. Het publiek luistert ademloos en je kunt een speld horen vallen in het daarvoor nog zo rumoerige Manifesto. Het nummer daarna begint met een bassolo, gewoon omdat het kan, en de indrukwekkende song Irrelevant start als een onvervalste blues. Zanger Olle zingt dit nummer met zoveel overtuiging dat je niet anders kan dan naar de tekst luisteren. En die liegt er niet om: een vader die tegen zijn zoon zegt dat hij er niet toe doet. Ga er maar aanstaan.

Als je denkt dat je alles wel hebt meegemaakt, gaat drummer Leander Steensma nog even los in een verpletterende drumsolo waarin hij schijnbaar moeiteloos tegengestelde ritmes combineert. Dit vormt de opmaat naar het catchy nummer Say It Again, waarbij het publiek en masse gehoor geeft aan de oproep om deze woorden mee te zingen. In de afsluiter haalt de band na een mooie ritmisch wegstervende acapellazang nog een keer alles uit de kast, om het publiek verbluft achter te laten.

Voor info over de laatste band, Jacob’s Ladder & The Hellbenders, moet je goed zoeken. Nog geen website, geen songs op Spotify en ook niks op YouTube. ,,Dat komt omdat we pas bestaan sinds vorig jaar zomer”, legt frontman/zanger/gitarist Eg de Jong vooraf uit. ,,Vanavond wordt ons derde optreden.” Afzonderlijk hebben de bandleden echter behoorlijk wat podiumervaring. Eg zelf heeft onder andere in de legendarische band de Shavers (met zijn vader, drummer Theo de Jong) gespeeld, drummer Jos van Tol heeft onder meer met Jacco Gardner door America gespeeld en bassist Madelief van Vlijmen heeft haar eigen band Madlife en speelt onder meer samen met Elsa Brigitta Bekman. ,,Ik heb altijd al eigen werk geschreven en nu was het moment voor een eigen band”, zegt Eg.

Deze nieuwe formatie heeft voor dit jaar als doel gesteld om zoveel mogelijk samen te spelen en in dat plan past ook dit optreden voor eigen publiek. Daarin zijn enkele nieuwsgierige leerlingen van Jos en Madelief te bespeuren, die beiden bevlogen docent zijn bij de actieve Hoornse muziekschool Boedijn. Zij krijgen waar voor hun geld: het eerste nummer Boogie On Down The Road staat meteen als een huis met een vol, krachtig geluid en een mooie blend van allerlei stijlen. Iets dat overigens ook voor de overige songs van vanavond geldt. Bovendien is er binnen de nummers veel afwisseling in sfeer, toonsoort en ritme. Wat dat betreft maakt dit powertrio de meest ‘academische’ indruk van vanavond.

Wat bij diverse nummers echt opvalt, is hoe de flamboyante Madelief geweldige melodieuze baslijnen weet te vlechten door het creatieve drumwerk van Jos en het overtuigende gitaarspel van Eg. Zij en Eg zoeken elkaar tijdens het spelen regelmatig op en die een-tweetjes leveren een mooi intiem en krachtig podiumplaatje op. Aan de betekenisvolle blikken hier en daar kun je opmaken dat iets kennelijk nog niet helemáál zo loopt als bedoeld, maar het publiek merkt daar niks van. Wanneer Eg aan het eind van de zorgvuldig opgebouwde set ‘Nog ientje toe’ aankondigt, weet het Westfriese publiek dat het laatste nummer gaat klinken. Met End Of The World besluit Jacob’s Ladder een waardig derde optreden, met veel applaus.

De band is van plan om in de komende voorjaarsvakantie werk te gaan opnemen. ,,Ik heb het geluk dat mijn vader naast drummer ook producer is en een studio heeft”, vertelt Eg. ,,We kunnen dus zelf alles opnemen op een professioneel niveau. Het zal in eerste instantie waarschijnlijk een EP worden, maar het ligt zeker in de bedoeling om later een volwaardig album uit te brengen. Wie ons tot die tijd wil horen, zal toch naar onze optredens moeten komen! Het eerstvolgende is op 9 maart in café SWAF in Hoorn.” Waarvan acte.