Met de protestkreet Fucking Vervangbaar op de merchandise T-shirts en podiumoptreden presenteert Rosa van Bommel haar muzikale, activistische bevlogenheid, hoewel als er één iemand niet vervangbaar is in haar eigenzinnige artistieke signatuur dan is het Rosa wel. De set van de band Rosa van Bommel wordt geopend met rauw industrieel gitaarspel. Met tussenpozen stapt de bassist, saxofonist/violist, drummer en als laatste zangeres Rosa het podium op. In deze kleine concertzaal van het Patronaat ontstaat snel een wervelend optreden met een bijzonder artistieke eigenheid. Rosa en band combineert afwisselend ingehouden en voortstuwende rock met alleen Nederlandstalige poëtische tekst. Haar activistische en eigenzinnige gedachtengoed heeft zij verinnerlijkt in woorden, muzikale expressie en beeldende uitdrukking en komt op het podium tot volle glorie. In Verdrinken In Een Kerk zingt zij in een rustmoment stilerend ‘alles verkruimelt en ik verkruimel mee’ terwijl haar handen langs haar hoofd dalen. Hier komt haar poëtische beeldkracht indrukwekkend naar voren. De muziek en performance is ook speels door afwisseling van tempo of muzikale invloeden van elders, viool of saxofoongeluid of uit andere tijden zoals een vleugje quickstep of punkrock raggende gitaren. Een leuk detail is Rosa’s halsketting volhangend met allerlei sleutels. Alsof Tussen Sterren En Systemen er altijd wel een ontketende sleutel past op de deur naar de sterren. Rosa neemt na deze laatste reeks optredens een time out om ‘harder, mooier en beter terug te komen’ en opnieuw te oogsten.
Rosa van Bommel en Stijn zijn met iets begonnen wat hen al twee optredens heeft opgeleverd. Eerder is het tweetal al te zien geweest in Tivoli Vredenburg en op vrijdag 9 februari tijdens een optreden onder de noemer ‘Nieuwe Oogst’ in Patronaat Haarlem. Het is een avond waar hart en ziel in terug is te horen, maar vooral ook te zien.
Eigenzinnige artistieke signatuur
Activistische bevlogenheid
Niemand is van mij
Warme doorleefde liedjes
De tweede Nieuwe Oogst van de avond is Stijn en band. Stijn vraagt het publiek dicht bij haar te komen staan om een recent tafereel te vertellen waarbij ze bij het opruimen van haar woonkamer opging in muziek en plots op de grond viel. Het vormt de opmaat naar het eerste nummer I Did It. Dit typeert Stijn waarbij ze met haar zachtaardige energie en krachtige uitstraling het publiek een warme, open, jonge vrouw die je welkom heet in haar wondere wereld van poëzie. Haar doorleefde liedjes zijn warm, fragiel alsook hoopvol en vervullend zoals in On L'Idéalisera. In Een Lied En Een Brief komt zij in de liefde tot het basale inzicht ‘niemand is van mij’. Stijn wisselt de muzikaal harmonische liedjes af met korte voordrachten uit haar poëziebundel. Zij raakt met blijmoedigheid in haar acte de présence, liefdevolle zang en muzikale arrangementen mede door het fraaie piano- en keybordspel magische momenten aan. Met liedjes in het Frans, Engels en Nederlands gezongen ligt de wereld aan haar voeten.