Nieuwe Oogst met Lucas Rens en Jaïr Faria in Patronaat Nieuwe Oogst met Lucas Rens en Jaïr Faria in Patronaat

Lucas Rens doet zijn naam echt eer aan met de ‘bedroom pop’ die met een complete band bombastisch kan klinken. Dat heeft hij vorig jaar al laten zien in hetzelfde Patronaat tijdens de Rob Acda Award, maar met gitarist Simon Zwinkels laat Lucas ook horen dat zijn songs overeind blijven staan. Deze Nieuwe Oogst is sfeervol, want alleen de schemerlamp, de makkelijke banken en de bijzet tafels ontbreken en als het om de muziek van Lucas gaat, de slaapkamer waar hij in je oor fluistert. Alhoewel? Keep Me Waiting waarmee Lucas de avond mee begint, is best wel een aangenaam nummer om naar te luisteren, zeker op de manier waarmee Lucas de song brengt met een akoestische gitaar. Hij toont zich gastheer, want hij praat in het Engels met het publiek. Bovendien neemt Lucas het aandachtige publiek mee in zijn belevingswereld.

Waar Keep Me Waiting en Liquid In A Bottle nog terug zijn te vinden, geldt dat bijvoorbeeld niet voor andere nummers zoals Cartoons en Not What It Seems. Over belevingswereld gesproken want de songs hebben een sterke lading waarbij Cartoons zelfs metaforisch is. Niet alles is Engelstalig, want Lucas laat met Tijd Om Weer Op Te Staan dat hij ook eveneens een mooi Nederlandstalig luisterliedje kan maken. Dromerig en subtiel zijn misschien wel de steekwoorden van deze liedjesmaker, die zijn studie volgt aan de Hogere Kunsten Utrecht. Het dromerige wat in zijn songs is te horen, past ook bij het begrip ‘bedroom pop’. Om zijn songs nog wat extra’s mee te geven, heeft Lucas zelfs in het Verenigd Koninkrijk gezeten om te kunnen ontrafelen hoe je bij sommige songs het publiek probeert mee in te pakken. Dat is met zijn optreden zeker gelukt. Zijn optreden sluit hij af met Unexpected Thing.

Na Lucas Rens mag Jaïr Faria het podium betreden. Samen met Ean is al heel duidelijk waarom Jaïr in korte tijd al indruk maakt en dat is vanwege zijn stem, die je heel erg in de verte doet denken aan opera. Zingen is met hoofdletters wat Jaïr doet in zijn songs. Bovendien klinken een aantal van zijn songs echt doorleefd en dat is al heel knap, want hij is nog niet eens twintig, alhoewel hij die leeftijd binnenkort bereikt. Natuurlijk is hij de zoon van de bekende Glen Faria, maar sterke verschillen zijn er zeker, want zijn vader is rapper. Jaïr begint met Wasted Noun en direct daar al laat hij horen dat hij met deze soul het begrip een nieuwe dimensie weet te geven.

Jaïr doet er nog een schepje op met zijn single Why Me. In de sfeervolle ruimte gaat deze song door je ziel heen en daar komt dat woord voor in de muziek die hij maakt. Gepassioneerd en je hoort niemand, omdat iedereen ademloos staat te luisteren en ook te kijken hoe Jaïr deze song vol overgave brengt. Het is de donkere soul waar het diepste van de ziel naar boven komt. Maar liefdevol kan Jaïr ook zijn, met Nova die is geschreven voor een vriendin en die een paar meter van hem afstaat. De dankbaarheid en de warmte klinken daar door heen. Als hij de ballads heeft laten horen, is het tijd voor de afsluiting, waarbij hier ruimte is voor het uptempo werk zoals Watch Me Dance en Do Better. Een jong mens die zulke songs weet te maken en te brengen kan niet anders dan ook een oude ziel hebben. Het is het unieke aan Jaïr die zelf ook graag naar pittige muziek luistert en dat ook verwerkt in zijn muziek. Het afsluitende nummer is eigenlijk het best van toepassing op hemzelf, want je moet jezelf wel uitdagen om het beste in je naar boven te halenm.