Nieuwe Muziek The Cruz And The Dukes Of Harlem, fuis en Fleebag Nieuwe Muziek The Cruz And The Dukes Of Harlem, fuis en Fleebag

Als er al drukke tijden aanbreken voor enkele bandleden van The Cruz & The Dukes Of Harlem geldt dat zeker voor bassist Vic Hament en gitarist Rasmus Bisschop die beiden ook actief zijn bij HUNK. Bij de albumrelease A Street Opera is ook een albumreleaseshow.

Wie het materiaal van The Cruz & The Dukes Of Harlem een beetje kent, weet dat de band een combinatie heeft gemaakt waarin de muziek van Little Richard en Jerry Lee Lewis in zit, maar ook een flinke dosis van Bruce Springsteen en het bombastische van Jim Steinman. The Cruz is het grote brein achter de band en weet met het originele muziekmateriaal muziek uit vervlogen tijden weer tot leven te wekken. Daar komt nog eens bij dat The Cruz zelf een enorm liefhebber is van de muziek die Springsteen heeft gemaakt. Eigenlijk zit op het album A Street Opera alles is wat je van rock’n roll mag verwachten. Pianosolo’s (door The Cruz) en de slepende gitaren van onder meer Rasmus Bisschop. De band uit Haarlem en omgeving heeft alles in zich om met het uiterst toegankelijke materiaal de Nederlandse podia te gaan veroveren, want als er iets wat je niet kunt doen bij The Cruz & The Dukes Of Harlem is stilzitten. Daar is de muziek te dynamisch voor.

Niet alleen de muziek is dynamisch, want ook de romantiek zit er in. Dat is terug te horen op de eerder uitgebrachte single Hold My Hand. Vooral in het slot- en titelnummer A Street Opera komt het Jim Steinman element duidelijk naar voren. De albumeleaseshow is op 5 juni in Club Heart in Amsterdam.

Het heeft even geduurd, maar fuis is wel een band die heeft nagedacht om naar hun debuutalbum toe te werken. Vier singles heeft de Amsterdamse band voordat het debuutalbum Here’s To Asking For Help. De vier singles zijn uiteraard op het album terug te vinden, naast de zes andere tracks.

Het is een kruisbestuiving van stijlen, maar alles klinkt weer als een geheel wat bijvoorbeeld weer terug is te horen op They Were Building. Elektro, een kalme bass geven de song een bepaalde spanning mee. Dat nummer wordt weer gevolgd door Lead The Way, waar het zelfs op lijkt dat fuis een beetje naar de illustere Lori Anderson heeft gekeken. Het heeft een beetje de sfeer van deze Amerikaanse muzikante. Het is ook precies wat fuis in een notendop is. Ongrijpbaar, mysterieus maar niet hard, maar meer elektro wat zelfs schuurt tegen ambient en avant garde aan. Met Thom Says It’s Okay lijkt de band zelfs een ode te brengen aan die Thom aan de andere kant van de Noordzee en wel Thom Yorke van Radiohead. Zelfs dat durft fuis aan en wel op hun eigen wijze. Het debuutalbum is een reis met soundcsapes en meer.

Het is dat de selectie van de Popronde al is gemaakt, maar fuis misstaat er niet in. Fuis maakt met hun manier van muziek, schilderijen vol met klanken en geluid die allemaal tot een geheel samen komen in luisterrijke songs.

Fleebag maakt frisse indie en de band komt uit de buurt van Beverwijk. In 2022 hebben ze hun eerste EP uitgebracht gevolgd door een de singles Heatwave, Adrenaline en Lost In A Haze. Die laatste single heeft de band eind april uitgebracht.

Fleebag zit bepaald niet stil want de opvolger van Lost In A Haze is nu ook een feit. De band laat zich van een andere kant zien. Teardrops gaat over de zoute tranen die vallen als je het gevoel hebt je plek op deze wereld niet te kunnen vinden. Op zo’n moment ben je zelf je ergste vijand; je vecht tegen jezelf, wat een strijd is die je altijd zult verliezen. Je komt in een existentiële crisis terecht, want wie ben ik? Waarom ben ik? De toekomst lijkt een duistere, je wilt niet te ver vooruit kijken omdat alle vastigheid die je ooit had stukje bij beetje afbrokkelt. Je wilt alleen zijn, alleen met je ongemakken en verdriet. Maar er is hoop… Je kunt je reis voortzetten, en in elk huis een kijkje nemen totdat je de deur vindt die lijdt naar jouw plekje op deze wereld. Daar gaat het nummer over.

Muzikaal gezien begint het rustig en kabbelt het voort, maar dan halverwege ontbrand de single dan echt. Pittige gitaarpartijen waarbij de muziek het beeld oproept bij het verhaal wat Fleebag vertelt.