Muylike is de artiestennaam van multi-instrumentalist, producer en songwriter Stijn Post. Vorig jaar debuteert hij met een zomers album vol vrolijke indiepop en veel mooie optredens, waaronder een show als support act van Chef’Special in een uitverkochte Ziggo Dome. Vanuit dat perspectief moet Cinetol wel klein aanvoelen, maar daar geeft Stijn – of eigenlijk Muylike, wat je uitspreekt als “moeilijk” (lekker makkelijk) – geen blijk van.
Een albumrelease blijft altijd bijzonder, en dat geldt zeker voor Muylike. Ondanks vele mooie optredens is de release van zijn tweede album, Count Me Out, een nieuw hoogtepunt. Muylike kan rekenen op een enthousiaste fanbase die Cinetol goed vult. Tijdens de show wordt er uitbundig gedanst, wat voor Muylike een ware ontlading betekent.
Van Ziggo Dome naar Cinetol
Multi-instrumentalist, producer en songwriter
Als de rook is opgetrokken
Voorste rij actief
Muylike en zijn band stappen het podium op na een solo-optreden van Calundé, een vriend van Muylike en de producer van het nieuwe album. Door de ijverige rookmachine en paarse lichten is Calundé soms moeilijk te zien, zelfs in Cinetol, maar Muylike is prima zichtbaar. De band is enthousiast, net als het publiek. Vooral de voorste rij is zeer actief: telefoons filmen, handen gaan de lucht in en de kelen juichen.
Andere toon
Geen zin hebt om uit je nest te komen
Wat opvalt, is dat de toon van Count Me Out nadrukkelijk anders is dan die van zijn debuutalbum, The Wait is Over. Muylike erkent de momenten waarop je gewoon geen zin hebt om uit je nest te komen. In een wereld vol chaos kunnen de gordijnen net zo goed dicht blijven. Met nummers als GET OUT, MISTAKES en THE PRESSURE geeft hij dit gevoel een plek in zijn muziek.
Een swingend geheel
Gitaar dicht tegen de kin
Desondanks maakt deze toon de muziekstijl van Muylike niet minder catchy. De band is goed op elkaar ingespeeld. Muylike, die zijn gitaar dicht tegen de kin draagt, huppelt grijnzend van links naar rechts. Hij jamt met de synthspeler en heeft onderonsjes met de leadgitarist, die beide ook backing vocals verzorgen. Het geheel is swingend en energiek. Tijdens het optreden vraagt Muylike zijn vriend Aaron uit de Verenigde Staten om het podium op te komen, die Wait Till The Morning (zie grote foto hierboven) op trompet meespeelt.
‘Dat jong kan spelen’
Sprong in het publiek
Muylike wijdt ook een paar woorden aan zijn fans. Hij geeft toe dat hij stiekem opgelucht is dat er zoveel mensen zijn gekomen. Als dank springt hij bij het laatste nummer het publiek in. De voorste rij vormt een warme cirkel om hem heen; dit blijken zijn familieleden te zijn. Na de show spreken ze vol lof over Muylike, hoewel ze hem natuurlijk gewoon Stijn noemen. Vooral zijn moeder raakt niet uitgepraat, maar zijn vader slaat de spijker op de kop: ,,Dat jong kan spelen,” zegt hij met een grote pijp in de mond.