Melkweg RADAR: Dorpsstraat 3 en Yan Lâle Melkweg RADAR: Dorpsstraat 3 en Yan Lâle

Oude synthesizers en een platencollectie gevonden te Dorpsstraat 3 legt de basis voor de gelijknamige band. In een kelder van een leegstaand huis waar voorheen de priester uit het dorp heeft gewoond zijn deze spullen ontdekt. De post-punk/synthwave band met onheilspellende klanken en akelige teksten weet het publiek mee te nemen – rechtstreeks die kelder in.

De sfeer die ze neer weten te zetten heeft iets magisch. De snelle beats, duistere soundscapes en oosterse melodieën brengt iedereen in trans. Wat er bezongen wordt lijkt geen rol meer te spelen. Wanneer het nummer De Ballade uit de Dodencel wordt gespeeld en er wordt gezongen: “Het einde is nabij, o ja het einde is nabij” lijkt niemand zich bewust te zijn van dit einde. Iedereen deinst op de klanken mee, of het nu gaat om een grimmige executie of niet.

Een ijzersterke performance wordt hier neergezet. De bewegingen van Merlijn Breedland vloeien in de frequenties over, de energie is voelbaar. Het lijkt alsof we ons voor een moment ergens anders wanen. Een vreemde plek waar de grimmige dingen transformeren tot muziek. Waar er gedanst kan worden op spookverhalen.

Yan Lâle, bestaande uit Tuğçe Kartal (zang en gitaar), Marc Sarrià (toetsen), Midas Bremer (gitaar), Floris Kaagman (bas) en Tom van Giessen (drums) begint als een studieproject op het conservatorium. Ze hebben al in de finale gestaan van de Amsterdamse Popprijs en binnenkort gaan ze op tour met Popronde.

Met een haast klassiek piano spel wordt de set ingeleid. Dan start de band, komt zangeres Tuğçe Kartal op en begint de tweede atmosferische set van deze avond. De Turkse roots van Tuğçe worden gecombineerd met psychedelische soundscapes, jazzy baslijnen en distorted gitaarsolo’s. Alles komt voorbij in de muziek van Yan Lâle wat bijdraagt aan hun eigen sound. In combinatie met de tweetalige teksten en Turks beïnvloede zangmelodieën neemt Yan Lâle het publiek mee naar een andere wereld. Waar Dorpsstraat 3 de oosterse toonladders gebruikt voor een onheilspellende sfeer, creëert het bij Yan Lâle een gevoel van een buitenaardse omgeving.

De energie van de band is aanstekelijk. Het ongeremde dansen van Tuğçe en de manier hoe Marc zijn keys speelt wanneer het tempo van de muziek oploopt zorgt ervoor dat het publiek nog verder wordt opgezogen in de muziek. Na het laatste nummer wordt er dan ook nog luid gevraagd voor meer om maar niet naar de werkelijkheid terug te hoeven keren. Met een toegift wordt de avond afgesloten en dienen de magische sferen langzaam weer ruimte te maken voor de normale wereld.