Knives Out in Podium Victorie: THAMES, POM en Texoprint Knives Out in Podium Victorie: THAMES, POM en Texoprint

De hemel barst open, daar komt THAMES. Voor de derde keer in Alkmaar binnen een half jaar: In november, tijdens Popronde, stonden ze hier nog in een bruine kroeg te scheuren. Hun genre zou echter ook gewaardeerd worden in een pub in Engeland. De britrock en postpunk is namelijk goed te vergelijken met dat van Fontaines D.C. en IDLES. Thames maakt stoere muziek met een boodschap die ons allemaal aangaat. Ze doen niet bescheiden als het om maatschappijkritiek gaat. Hun nieuwste EP, die in mei is uitgekomen, draagt de toepasselijke naam Lessons For The Patriarchy. Het patriarchaat moet eraan en masculiniteit is giftig!

Deze avond draagt de viermansband hun standaard kostuum: Een wijde grijze pantalon met leren schoenen en het liefst een blote buik. Frontman en gitarist Merlyn Baartman draaft over het podium met een ongekende zelfverzekerdheid. Zijn stem is karakteristiek voor het geluid van de band. Met de opener Tea wordt het publiek klaargestoomd voor het knallen dat komen gaat, en dit wordt alleen maar harder. Drummer Gijs Hameete brengt het tempo er lekker in. De elektrische gitaar wordt met hart en ziel bemand door Pleun Stork, en bassist Sjaak Megens plukt soepel mee. Tijdens Burn staat elk bandlid te headbangen, zelfs met het bespelen van de toetsen.

Het vijftal POM verschijnt en zet Sorry in. Zangeres Liza van As staat onmiddellijk met haar rode haren te zwaaien, en het publiek doet haar na. POM maakt vrolijke garagerock, wat ze zelf de term fuzzpop op hebben geplakt. De ‘fuzz’ zit hem in de gierende gitaren, de ‘pop’ in de catchy melodie en scherpe productie. Tijdens dit optreden domineert de ‘fuzz’.

De aanwezigheid van POM in de muziekwereld is de afgelopen vier jaar niet onopgemerkt gebleven. De band die begon als een schoolproject is inmiddels beloond met een 3FM-award nominatie en een topplek in de Eurosonic Noorderslag-lijst van 3voor12. De concertzaal van Victorie Alkmaar is al bekend terrein voor POM, hier hebben ze al eens in 2021 gestaan. Vandaag wordt de meeste aandacht besteed aan nummers van We Were Girls Together, het debuutalbum dat de band vorig jaar heeft uitgebracht. Maar wanneer Kim, één van de eerste nummers van POM begint, komt de band écht los. Michael Joshua (basgitaar) en Luc Siegers (gitaar) wisselen blikken uit en stemmen zich op elkaar af. Bij Eat Me, I’m Sad duikt Liza het publiek in en mosht ze mee. Na afloop van het optreden geven alle bandleden elkaar vrolijk een knuffel.

POM is gevormd in Amsterdam door Liza van As (vocals), Michael Joshua (basgitaar), Justin Dwarswaard (drums), Luc Siegers (gitaar) en Joy Kunst (gitaar)

Zet je schrap voor het luidste uurtje van de avond: Daar is Texoprint. David Pop neemt plaats achter de drum, die in het midden geplaatst is. Links van hem bespeelt Rewin Rolleman de gitaar en aan de andere zijde van het podium staat Jasper Werij met de basgitaar. Texoprint is een noiserocktrio uit Rotterdam. De drie jongens zijn bevriend geraakt op de Herman Brood Academie. In april van dit jaar brengen ze hun EP genaamd Mumble nog uit. De alternatieve herrie draagt impressies van shoegaze en synth-wave mee, genres waar ieder van hen fan van is.

En we zijn vertrokken, het tempo zit er direct in. Een man in het publiek maakt het corna-handgebaar, die voelt bij de start de sfeer al aan. Want wanneer je denkt dat een nummer weer rustig wordt, word je voor de gek gehouden. Texoprint gaat gewoon door. Er wordt geslagen op die gitaar en drum alsof het geen energie kost. Ze spelen zo overtuigd dat zelfs Jasper’s pedal het opgeeft. ,,Alles wat we tot nu toe deden was heel erg snel volgepropt. Heel fijn aan Texoprint is dat we gewoon raggen, niet de moeilijkste muziek maken”, zegt Jasper over hun muziekstijl.