Fresku in Paradiso: een avond vol nostalgie Fresku in Paradiso: een avond vol nostalgie

Om iets over half negen is de zaal al zo goed als vol, ook de tribunes boven zijn bekleed met fans. Het publiek is divers; jongeren, millennials en zelfs ouders met hun kinderen. Door het geroezemoes van het publiek klinkt zacht hiphop. Ongeveer een kwartier later gaan de lichten uit, het geroezemoes verandert in gegil en gejoel, meerdere malen wordt zijn naam geschreeuwd. Wanneer hij het podium opkomt, geeft hij boksen en handen aan de mensen die helemaal vooraan staan. ,,Ik voel me vandaag verschillende mensen; nostalgisch, nerveus, bang”, bekent Fresku. Hij kondigt aan dat hij om twaalf uur ‘s nachts een nieuw album uitbrengt, en instrueert het publiek om Spotify te openen en het alvast op te slaan. ,,Het zal nooit wennen”, zegt hij daarna.

Er komen diverse artiesten na elkaar het podium op, om samen een lied op te treden. Stuk voor stuk geeft Fresku ze een knuffel bij opkomst, en wanneer ze het podium weer verlaten. Één van deze artiesten is Maan, samen zingen ze het nummer Adem. Ook zij krijgt eerst een dikke knuffel en terwijl Fresku zijn verse rapt, geeft ze hem snel een schouderklop om zijn zenuwen te kalmeren. Hij komt steeds losser en doet z’n haren los. En nog steeds geeft hij een hand aan fans die vooraan staan en naar hem gebaren.

Het volgende nummer is een klassieker. Hij vraagt het publiek om stil te zijn en pakt zijn telefoon erbij. Fresku wil dit nummer samen beginnen, hij gaat met z’n rug naar het publiek staan en steekt z’n telefoon boven hem uit om de hele zaal op camera te krijgen. Het is zo stil als je een zaal met honderden mensen kan krijgen en wanneer de eerste deun van Nieuwe Dag klinkt, ontploft het. Alsof het van tevoren is geoefend, zingt iedereen woord voor woord mee.

Nu komt Asaih het podium op, waar Fresku meerdere nummers mee heeft. Als routine geeft Fresku hem ook een knuffel. De lichten worden een zwoele mix van paars en blauw, wat perfect past bij liefdeslied Moeiteloos. Een mooi lied over wat het betekent om ouders te worden, en hoe krachtig moeders zijn. Het is ook een favoriet, ook nu lijkt iedereen de tekst te kennen. Na afloop komt er nog een vriend het podium op: MocroManiac. Het rustige van Moeiteloos wordt ingewisseld voor harde rap, ze weten de energie van het publiek goed vast te houden.

Fresku ziet een jong meisje in het publiek. Ze blijkt Syl te heten en maar elf jaar oud te zijn: ,,Ik ben 37, ik hoop jou op je 37e nog te zien. Ik ben dankbaar jou hier te zien vandaag". Hij vraagt om een applaus voor de jonge Syl. Zo gezegd, zo gedaan; Syl krijgt een daverend applaus. Het einde van de show nadert en hij wil iedereen nog een keer bedanken. Zijn zenuwen zijn inmiddels gekalmeerd, dat komt volgens hem door de liefde van de mensen in de zaal en zijn team: ,,Ik sta met professionals op het podium een amateur te zijn”. Hij sluit de avond af met nog een laatste nummer, waar na afloop het klassieke theater van een toegift plaatsvindt. ‘We want more, we want more’, klinkt het door de grote zaal. En natuurlijk doet Fresku dan toch nog één nummer, waarmee het einde van de avond verzegeld wordt.