Met de Utrechtse band BOWL gaat het hard. Nadat ze al wat singles hebben uitgebracht verzorgen zij de support bij de EP releaseshow van het Amsterdamse OATS. Alle vijf de leden zijn terug te vinden en zelfs twee leden, kennen het Patronaat uit de periode dat ze met een band nog hebben deelgenomen aan de Rob Acda Award. Bij aanvang is het duidelijk wat de bedoelingen zijn van Vos Ploeg (en niet Fons), gitaristen Pascal Mosterd en Yorah Pieterse, bassist Berend Suijker en drummer Laurens Klep. De laatste twee zijn bekend met het fenomeen Rob Acda Award en Yorah Pieterse speelt niet alleen in BOWL, maar ook in Part Garden. Eveneens een band uit Utrecht en die is ontstaan op de Herman Brood Academie.
Van de Utrechtse Bowl kun je deze ook met hoofdletters schrijven. Dan krijg je het gestileerde BOWL. OATS heeft zich al eerder met hoofdletters gemeld. Beide bands hebben tijdens het Haarlem Vinyl Festival een optreden gegeven in de kleine zaal van Patronaat Haarlem, waar de liefhebbers van de postpunk, punk en de stevige hardcore punk oplevert. Vooral bij OATS levert het een orkaan aan geluid op.
BOWL
Stevige aanvang
Kersverse EP
Niet eenvoudig te plaatsen
Met de kersverse EP Side A: The Rude Interruption Of Fear onder de arm spelen ze ruimschoots het werk van de debuut EP. Veelal wat de band laat horen zijn vinnige gitaarpartijen. In de muziek zit een behoorlijk tempo en het is dan helemaal in de muziek opgaan, maar eveneens opletten. Door de snelheid waarmee de gitaristen op het podium het tempo bepalen, ligt een foutje op de loer. BOWL is talentvol. Immers ook zij hebben deel van de Popronde uitgemaakt.
BOWL doet je denken aan Talking Heads maar er zit zelfs een vleugje Ramones in het materiaal. De Utrechtse band is niet eenvoudig te plaatsen als het gaat om de hokjesgeest, maar de rode draad is toch het geluid wat in de richting van de punk en postpunk zit. Het vijftal mengt min of meer verschillende stijlen van deze muziek tot een geheel en dat laat de band eigenlijk terug horen op hun debuut EP.
OATS
EP release is afsluiting van een periode
Voor de frontman en vocalist Jacob Clausen, gitarist Adam Kiepuszewski, bassist Philippe Blouin en drummer Niels Luteijn is het optreden van OATS in Patronaat speciaal. Het is de EP releasehow van GENERATION LOSS en tegelijkertijd is het ook het laatste muzikale wapenfeit van de Amsterdamse band. Energiek is de band zeker en dat zijn de organisatoren van de Popronde ook niet ontgaan. Vorig jaar heeft de band nog deel uitgemaakt van de Popronde met behoorlijk wat optredens. Het laatste optreden heeft te maken met gitarist Adam die weer terug gaat naar zijn geboorteland Polen. De vriendschap zit diep bij de mannen van OATS. Het is ook wat Adam al vooraf bij het optreden zegt: ,,We zullen ons hart en ziel in dit optreden leggen”. Die belofte lost OATS ook in.
Ziel en zaligheid
Vlijmscherpe randje
De ziel en zaligheid komt vooral door het stemgeluid van Jacob Clausen. Hij grunt, spreekt, maar zingt ook en dat maakt OATS uniek. Het publiek wat in Patronaat aanwezig is, weet dat zij getuige zijn van het laatste muzikale wapenfeit op het podium. OATS is hardcore, waarbij zij net als BOWL eveneens lastig zijn onder te brengen. Vooral de funky lijnen in de muzikale arrangementen binnen het harde geluid gecombineerd met punk, is hier het unieke. Jacob doet je het ene moment denken aan de illustere Zack de La Rocha van Rage Against The Machine. Niet alleen dat maar er zijn zelfs flarden terug te horen van de ooit zo bekende en illustere band Urban Dance Squad uit Utrecht.
Het is het vlijmscherpe randje waar je jezelf aan kunt bezeren, als je het werk van OATS tot je neemt, hoewel het niet alleen maar hard is. De emotie zit bijvoorbeeld in Closure. ,,Als kinderen werden mijn broer en ik soms verzorgd door onze buren. We keken ochtendtekenfilms in hun woonkamer voordat we naar school liepen. Ik kwam elke dag langs hun huis en zwaaide om de vrouw des huizes te begroeten, en zij zwaaide terug vanuit het keukenraam met uitzicht op de tuin. Jaren later bezweek ze aan de ziekte van Alzheimer en ondanks dat ze haar laatste dagen in een verpleeghuis doorbracht, dacht ik aan haar die nog steeds wachtte om mij vanuit datzelfde raam te begroeten. Handen die snoeien van het rusten in het lauwe afwaswater”, heeft Jacob al eens verteld bij het verschijnen van die single. Een single die overigens niet op de EP staat.