De droom van de indie-pop is voor Miss Starling werkelijkheid geworden De droom van de indie-pop is voor Miss Starling werkelijkheid geworden

In aanloop naar de finale ontvangen de bands van de jury feedback van hun voorgaande optredens en krijgen ze een workshop over muziekrechten, social media en hun electronic press kit. Ook gaan ze langs bij de Abbey Road Institute voor een speciale workshop over het mixen en opnemen van hun muziek. Zaken die nodig zijn om verder te kunnen in de muziekwereld en daarbij op te vallen, want het muzieklandschap is behoorlijk divers en zeker in de Nederlandse muziekwereld wordt er op behoorlijk hoog niveau muziek gemaakt. De zes finalisten zijn daarin bepaald niet de enige in. Het zijn gereedschappen die de zes finalisten krijgen aangereikt waar zij wat mee kunnen doen.

Er staat tijdens de finale wat op het spel, hoewel er bij sommige popprijzen al vaker is gezegd dat muziek geen wedstrijd is, maar dat het meer een verhaal is waar iedere deelnemer of deelneemster het beste in zich naar boven willen halen. Dat gebeurt dan voor een jury die bestaat uit professionals in de muziekindustrie van onder andere Universal Music, NPO 3FM, Melkweg en Cpunt. Elke band of singersongwriter heeft de mogelijkheid om in twintig minuten de mogelijkheid om de jury ervan te overtuigen waarom zij juist voor hen moet kiezen. Met zes optredens heeft de jury het bepaald niet makkelijk gehad. Met goede hooks en ijzersterke songs, die catchy zijn op een manier die je in Nederland op dit moment niet ziet, weet Miss Starling de jury te overtuigen van de winst. ,,Met streamwaardige poptracks en een theatrale presentatie weet Miss Starling de performance helemaal af te maken", luidt het oordeel van de jury. Naast Miss Starling staan ook Fabienne Julie, Sneurf, Coos, Wilson A. en FEMI in de Melkweg.

Miss Starling sluit aan in een rij met oud winnaars waaronder SANN!E, Cloud Cafe, Marathon, Ben Forte, WIES, Tape Toy en The Great Communicators. Daarnaast gaat ze naar huis met een prijzenpakket dat bestaat uit studiotijd in de Abbey Road Institute, een studio photoshoot door Richard Tas Photography, een set gedrukte t-shirts met eigen design én online store door Merchandise & Entertainment, een waardecheque voor Dijkman Muziek, repetitietijd bij de Q-Factory en meer.

,,Yo gap, laten we alvast even een moshpitje maken, loop door”, kibbelen twee jonge kijkers. Mooi, dat is nou de mindset die we willen hebben De zaal is nog vrij leeg rond een uurtje of half zeven als de deuren open zijn. Trotse vaders, glunderende moeders, familie, giechelende zusjes, een frontlinie aan broertjes en bulderende vrienden die de zaal stapelen zich steeds naar voren op als om klokslag zeven uur het eerste kneiterverse geluid uit de boxen galmt.

De tunes zijn niet-te-shazammen, sommige nummers zijn nog niet eens opgenomen door de bands die vanavond strijden om de Amsterdamse Popprijs. Een wedstrijd waar ze al talloze muziekgroepen achter zich hebben moeten laten omdat ze net de toon missloegen. Of gewoon net die knetterhoge octaven weten te halen of die extreme brul van een uithaal als een lasso de zaal in weten te krijgen. Het eindresultaat is een groep jonge muziekgoden die veel te goed muziek weten te toveren voor hun leeftijd. Wilson A. Miss Starling, Coos, Sneūrf, Fabienne, Julie, FEMI. Waarbij uiteindelijk Miss Starling het meest gelukkig blijkt te zijn.