De mannen van PAAB hebben op woensdag hun debuut EP ‘Dirty Work’ gepresenteerd in een dampend Patronaat Haarlem. Eerder dit jaar is de band te zien geweest tijdens de tweede voorronde van de Rob Acda Award `waar ze op die avond zelfs de publiekslieveling zijn geweest. Op deze avond doet de band het nog eens flink over, met nu twee keer zoveel aan speeltijd. PAAB bestaat naast naamgever Pablo van der Hulst verder uit, Branco Spadon op toetsen, Jip Teule op drums en de gitaristen Wouter Maas en Hans Siemons.

Publieksprijs

Funk op zijn PAAB’s

Op de avond van de tweede voorronde weet PAAB de publieksprijs in de wacht te slepen en juist op dat punt weet de band met hun muziek de liefhebber van hun muziek aan te spreken. Het is funk op zijn PAAB’s en daar zit eigenlijk van alles in. Iets wat de bezoekers van de releaseshow behoorlijk hebben gemerkt. Het is al direct aan het begin waar Pablo van der Hulst vertelt over Dirty Work. ,,We hopen dat jullie het mooi vinden. Wijzelf vinden van wel”, zegt Pablo bij de start van het optreden. Hij zegt daarmee niets teveel, want het is meteen gas op de plank bij PAAB, wat aanvangt met een soundscape intro van Find This Girl. Nadat intro brandt de band los.

Dubbelfeest

Met raceoveralls op het podium

Het is dubbelfeest want ook de verjaardag van de frontman zelf wordt gevierd, wat iedereen wil weten. Wat stijl betreft heeft het vijftal daar ook over nagedacht. Het is een beetje in de stijl van de jarenzeventig en tachtig. Nog iets bijzonders alle leden van de band hebben een raceoverall aan en kunnen misschien zo door als pitcrew van een Formule 1 renstal. Muzikaal gezien zijn de mannen bijna net zo onnavolgbaar als de drievoudig wereldkampioen Max Verstappen zelf. Niet bij te houden. Dat heeft te maken dat de hoofdlijn funk is met een groovend geluid, vette basslijnen en ga zo maar door. Het ene moment heb je te maken met de stijl van Level 42, waarbij toetsenist Branco (zie foto hieronder) misschien wel stiekem heeft zitten kijken bij Mike Lindup van die illustere band. De rock klinkt door in bijvoorbeeld Gets Me High, maar nog steeds is de funklijn te herkennen. Hoewel de blazers ontbreken op het podium, geeft het nummer een behoorlijke soullading.

Korte adempauze

Subtiele cover

Even mogen drie leden van PAAB een korte adempauze nemen, als Wouter en Hans een gitaarsolo voor hun rekening nemen. Beide heren gaan in hun spel op, maar uiteindelijk doet de rest mee in de lange aanloop naar het nummer wat daarop volgt. En over soul gesproken. Stiekem en heel subtiel speelt PAAB een cover en wel van een illustere band waar Ferry Maat als godfather van de Soulshow een kast van vol heeft liggen. In The Stone is natuurlijk van Earth Wind And Fire en laat Patronaat Haarlem daar iets mee doen met een Earth Wind And Fire Experience. Hoe mooi het eerbetoon ook is, maar PAAB kan het zelf ook. Na de EWF cover volgen de slotakkoorden met I Want Some Love en Get It On. Het gaat van disco tot psychedelische funk. De gedaanteverwisselingen van de nieuwbakken band zijn snel. Zoals al eerder gezegd heeft PAAB die raceoveralls niet voor niets aan.