Op de vrijdagavond in Patronaat Haarlem betovert de artiest Lucid Yin het publiek als opener van de avond. Met dromerige en spirituele folk, begeleid door haar gitaar, vult singer-songwriter Lucid Yin de ruimte met betoverende klanken. Haar prachtige stem, met af en toe een buitenaards vibrato à la Alice Phoebe Lou, brengt een sfeer van magie. Lucid Yin deelt met ons dat ze een fervent lucide dromer is, waaruit ze veel inspiratie put voor haar muziek. Een van haar nummers is zelfs volledig ontstaan tijdens zo'n droom. De serene en betoverende muziek van Lucid Yin, uitgevoerd door dit onproblematische wezen, vormt een schitterend voorprogramma voor het optreden van Elephant.
Elephant is inmiddels niet meer weg te denken in het Nederlandse muzieklandschap met twee albums in twee jaar tijd. Op 2 februari laat de Rotterdamse band in Patronaat Haarlem hun karakteristieke geluid horen wat door Lucid Yin wordt omschreven als indie met een vleugje vintage. Zelf staat Lucid Yin als support op het podium en weet met haar ontwapende manier van spelen de harten van de bezoekers te winnen.
Lucid Yin betovert
Buitenaards vibrato à la Alice Phoebe Lou
Olifantenpaadje naar succes
Vleugje cynisme alleen in openingsnummer
Dan is tijd voor Elephant, de band die sinds hun debuutalbum Big Thing in mei 2022 een olifantenpaadje naar succes heeft genomen. Terwijl ze nog genieten van het succes van hun eerste album, hebben ze nóg een album uitgebracht. Nieuw album Shooting For the Moon is uit sinds september 2023 en Elephant komt vanavond deze onproblematische anti-cynisme plaat laten horen. Nou ja, op een heel klein vleugje cynisme na dan, bij openingsnummer Post-Punk, waarbij frustratie en jaloezie tegen pretentieuze, hippe "post-punk" bandjes wordt geuit. Maar na dit nummer is het dan ook klaar met cynisme. Alleen nog maar positiviteit en wholesomeness.
Bescheidenheid is Elephant's grote charme
Vrolijkheid met ontspannen flair
De band straalt vrolijkheid uit en speelt hun charmante "dad-indie" met een ontspannen flair. Het is een simpele formule, de muziek van Elephant, maar de uitvoering is prachtig, met alle drie de gitaristen die hun vaardigheden tonen; het werkt perfect. Het is een waar genot om naar drummer Kaj van Driel te kijken, die lijkt het meest te genieten van iedereen in de zaal. Er is bij Elephant geen duidelijke frontman, iedereen krijgt af en toe ruimte. ,,Hebben jullie het album al helemaal afgeluisterd?", vraagt een van de bandleden. Op deze vraag luidt een voor de hand liggend antwoord van het publiek. Natuurlijk hebben de fans het nieuwe album al helemaal afgeluisterd. Meerdere keren zelfs. Bescheidenheid is dan ook echt het sleutelwoord bij deze band. Ook al is het niet helemaal op zijn plek, gezien het talent van deze bandleden, maar, roep het vooral maar niet te hard. Bescheidenheid is Elephant's grote charme. Misschien kunnen veelal pretentieuze post-punk bands daar een voorbeeld aan nemen?
Serene set
Afsluiting met nostalgie
Ondanks de serene set van Elephant, wordt er af en toe ruimte gemaakt voor een gitaarsolo of een plotseling chaotisch, bijna dissonant intermezzo. Na deze momenten van intensiteit keert de rust van Elephant weer terug, en het publiek wordt opnieuw verwend. Publieksfavorieten zoals The Morning, Calling en Medicine passeren de revue, waarbij hier en daar voorzichtig wordt meegezongen. Ook brengen ze een cover van Grateful Dead’s Touch Of Grey. Alleen zit er stiekem nog een song in die door veel bands al is uitgevoerd en dat is Know You Rider. Ook dit nummer heeft Grateful Dead zelf al eens gespeeld maar het originele nummer gaat misschien wel terug naar de jaren twintig van de vorige eeuw. De Rotterdamse band weet de song helemaal naar hun eigen hand te zetten. De avond wordt afgesloten met het betoverende Moonlight en het nostalgische Hometown, waarmee een einde komt aan een memorabele avond. We maken zeker geen mug van een olifant als we zeggen dat dit een prachtig optreden is geweest.