Boris Coelman tovert de kalme Amersfoortse bossen om in een knallend Into The Woods Boris Coelman tovert de kalme Amersfoortse bossen om in een knallend Into The Woods

In een totaal onoverzichtelijk bos, met voorbedachte raden net niet kloppende plattegrond van de organisatie, zou het zelfs voor nuchtere mensen niet te doen zijn de weg te vinden. Laat je meesleuren door de mensenmassa of ga af op de continue house pompende muziek uit de speakers en je bent er. Bij de mainstage de Bosspot is dansen niet mogelijk maar vereist met de knallende house die hier twee dagen lang nog net de blaadjes niet van de bomen laat vallen.

Alsof een poedeltje over soesjes loopt maar ze net niet weet kapot te maken. Zo voelen de hoogtepunten in zijn set. Maar de climax van zijn set komt er toch. Even naar de draaitafel kijken, je hoofd omhoog doen en opeens allemaal zwaaiende mensen om je heen? ,,Ja, toen besloot ik op een gegeven moment ook maar even mee te zwaaien.” Hoe last minute het DJ’en kan zijn blijkt uit deze melodische deephouse plaat Female Food van Forecasters, maar al te goed. Hij betoverde zijn crowd met een nummertje dat hij pas een week geleden ontdekte. ,,Ik luisterde het continu aan een stuk door, dit moest erin.” Een energieslurpende rit met een cadeautje dat tot na de set rijkt. Een glimach van oor tot oor.

Kijkend naar de kolkende mensenmassa die zich de Bosspot in wurmt, en je kan stellen dat Coelman ze op zijn redelijk vroege tijdslot goed elkaar weet te hossen. Je zou niet zeggen dat de 25e jarige DJ pas 1,5 aan het draaien is. Beter gezegd, volledig gefocust op draaien is. Door zijn moeder was hij al niet weg te slaan uit een buurthuis in Amsterdam Oost waar de piepjonge muzikant zijn DJ skills oefende. Twee jaar later doet de ambitieuze 15-jarige doet aan talentprogramma Kunstbende en wordt meteen nummer 1 van Amsterdam. Met als prijs draaien op een podium naar keuze. Jong geleerd is jong gedaan.

Een ritmische set die overgaat in een stuk melodieuzere rit. De set lijkt wel twee delen te hebben. Lichtelijk minimal achtig, 90’s progressive en euforische piano house, tot aan break beat en garage. ,,Wat ik me had voorgenomen om te draaien heb ik kunnen draaien, alle nummers waar ik enthousiast over ben, heb ik kunnen draaien.” Het wordt alsmaar drukker in zijn stage, want ja. Hij heeft het Openluchttheater van Amersfoort als canvas om in te vullen. Kijk vanuit de booth naar voren en je ziet een muur van mensen op steeds hogere trappetjes voor je. Eng? Daar is met de glimlach van Coelman in ieder geval niets van te merken.

Zijn algehele collectie muziek is zeker niet zo last-minute. ,,Ik wil niet graag in een genre gestopt worden omdat ik zoveel verschillende genre’s erg tof vind, en mijn smaak zich telkens weer ontwikkeld. Ik hoop dat ik de vrijheid krijg omdat in één set te laten zien, maar de rode draad is house. En die verzameling muziek goes way back. Als kind pompte via zijn vader rock, reggae, funk, ambient, house/trance zoals L.S.G. en Underworld uit de speakers. Met verhaal en uitleg waarom die muziek zo vet was. Via zijn moeder leerde hij via Jack Johnson en o.a. Miles Davis de jazz en soul kennen. Van al die muzikale levenlessen heeft hij nu zijn eigen leerkunde gemaakt: ,,Het is het belangrijkste dat je aan het dansen bent. Emoties loslaten, een sfeer die goed is. En natuurlijk ontzettend genieten van muziek.”