Bijzondere wederkeer van Willem de Bruin in Paradiso Bijzondere wederkeer van Willem de Bruin in Paradiso

Vijf minuten na de starttijd worden de lichten gedempt. De muziek die de tijd doodt, maakt nu plaats voor gegil van het publiek. Het begin van In Mijn Ritme speelt af, waarna een stilte valt. Even lijken er wat problemen te zijn en wordt daar flink over gespeculeerd. De ene denkt dat het een soundcheck is, de andere grapt dat Willem misschien plots last heeft van diarree. Veel tijd om doemscenario’s te bedenken is er niet, vanuit de coulissen klinkt eindelijk zijn bekende stem: “Amsterdam, we zijn er!”.

Bij opkomst begint hij gelijk met het nummer Spuug van God, van zijn nieuwe album en vernoemd naar zijn theatervoorstelling. Een persoonlijke voorstelling en nummer, over identiteit, onzekerheden en anders zijn. Een eerste nummer dat de toon zet voor de rest van een intiem optreden. Tussen de nummers door klinkt telkens het begin van In Mijn Ritme. Dit nummer is als single uitgekomen voor het uitbrengen van Spuug Van God en is in korte tijd al geliefd door fans. De anticipatie voor In Mijn Ritme wordt steeds groter, maar Willem laat het publiek nog even wachten.

De zaal is mooi opgemaakt met een grote bol en een verhoogd plateau. Uit de bol komt fel licht, die steeds van kleur verandert. De ene keer is het fel blauw, daarna een warm oranje. Op een gegeven moment verandert het warme licht in heftige flitsen, waar Willem meebeweegt. Even lijkt alles in slow motion te bewegen en is het net een videoclip.

Achter De Wolken en Houten Pak maken veel los. Beide intieme en vooral mooie nummers, dat de hele zaal in één keer aan zijn voeten legt. Eerst is het helemaal stil, maar zodra Willem de eerste zin van Achter De Wolken zingt volgt het hele publiek. Naast dat er meegezongen wordt, raakt een groep jonge mannen geëmotioneerd en moeten ze huilen. Ze troosten elkaar en geven elkaar een knuffel, vertellend dat ze van elkaar houden. Een ontroerend moment waaruit blijkt dat de persoonlijke muziek van Willem grote impact heeft op zijn luisteraars.

Het einde nadert en de bekende deun van In Mijn Ritme trekt eindelijk door. Tussen het rappen en zingen door lacht hij, als een soort reactie op de ontlading van het publiek. “Jullie willen niet weten hoe zenuwachtig ik ben”, bekent Willem. Optreden na een lange tijd is ook niet niks. Dankbaar is hij ook, voor de mensen die zijn gekomen en naar zijn muziek luisteren. De avond wordt definitief afgesloten met S.O.S, een upbeat nummer dat een avond met lachen, tranen en liefde voor muziek verzegelt.