Noa Lauryn geeft een indrukwekkend concert in Paradiso Noa Lauryn geeft een indrukwekkend concert in Paradiso

Als eerst betreedt de band het podium. Ze zijn allemaal gekleed in wit en crème, met een variatie in vorm van een muts of hoed. De drummer vraagt een applaus voor Noa en dan komt ze het podium op. Ze wijkt sterk af van de band, in haar meerkleurige broek en paarse metallic bandeautop, en vertelt over hoe speciaal Paradiso voor haar is. Als bezoeker heeft ze er honderden shows bezocht, waaronder die van haar vader (Manuel Hugas). Nu Noa dan eindelijk zelf op het podium staat, kan haar geluk niet op. Ze verdoet dan ook geen tijd en begint met zingen.

Na een paar nummers vraagt ze Josimar Gomes het podium op, hij is gekleed in 70s stijl met een zwart-witte flare broek en cowboylaarzen. Samen dragen ze het nummer ‘Head On’ op van haar laatste album. Het is een vrolijk nummer en ze dansen erop los. De energie is goed en het publiek geniet van hoe zij op elkaar inspelen.

Het volgende nummer heeft Noa voor haar zus geschreven. Ze vertelt over de betekenis van haar nieuwe album Coin Collection (album te vinden onderaan het artikel). De naam ziet zij als een metafoor voor de herinneringen in haar leven, die ze ziet als muntjes. Geluksmuntjes in een portemonnee, of muntjes die ze uit het buitenland meeneemt als een herinnering aan die vakantie. Ze vertelt over hoe het leven slechte en fijne herinneringen heeft die ze met zich meedraagt.

Wat tot nu toe een uitbundig optreden is, wordt afgewisseld met een mooie ballad die Noa zowat in haar eentje zingt. De paarse en roze lichten worden vervangen door een groot wit licht, precies op haar gericht. Het is ontroerend en het publiek wordt er stil van.

Na de ballad gaat ze weer los met het nummer I Don’t Care. De gekleurde lichten zijn terug en bij het tweede refrein vraagt ze het publiek om wat te doen; meezingen. Een paar seconden later wordt I Don’t Care door het publiek meegezongen en gedanst.

Het einde nadert en ze kondigt het laatste nummer aan, met de vraag of de zaal zich wil laten gaan en wil dansen. Na afloop lopen Noa en haar band weg, maar het publiek wil meer. Ze zijn het podium nog niet af en “we want more” wordt in koor geroepen tot Noa terugkomt. Noa en haar band brengen dan nog eens twee songs en wanneer het écht afgelopen is, sluit de hele groep de avond naast elkaar af met een paar buigingen voor het publiek.