Amstelveens poppodium verandert in knusse huiskamer met Hilin en Zoetwater Amstelveens poppodium verandert in knusse huiskamer met Hilin en Zoetwater

De zaal staat vol met kleine tafels die aangekleed zijn met kaarsen en onderzetters die enig opa’s en oma’s waarschijnlijk ook in huis hebben. Het podium is aangekleed met een bank, planten, lampen en getekende visuals van blauwe poppetjes die mensen moeten voorstellen.  Het is dus écht huiselijk. Het publiek is van bescheiden grootte, maar de sfeer is goed en wanneer de broers Zoetwater de avond aftrappen, wordt er gelijk aandachtig geluisterd. Zoetwater is een duo bestaande uit broers Jelle en Sieb. Dat ze broers zijn is wel duidelijk, ze lijken ontzettend op elkaar. Het muzikale duo introduceert zichzelf en vertellen over hun muziek. Ze maken melancholische Nederlandse muziek met invloed van folk. Tussen de nummers door vertellen ze korte verhalen over “hij” en “zij”, het gaat vooral over liefde en de moeilijkheden die daarbij komen kijken.

Dan is het aan Hilin om haar eerste set te zingen. Haar jolige en ietwat bescheiden houding verdwijnt wanneer ze begint met zingen, haar stem is echt waanzinnig. Ze heeft een enorm krachtige stem die de hele zaal omver blaast. Tussen de nummers door vertelt ze over een nieuw liedje dat ze wil opdragen, maar eenmaal begonnen is ze de tekst vergeten. Er wordt om gelachen, ze zet de knop om en zingt een ander liedje. Uiteindelijk weet ze de tekst weer en het nummer stelt niet teleur. Hilin eindigt haar eerste set met een verzoek aan het publiek om te ‘mingelen’ met elkaar. Het publiek luistert, eerst een beetje terughoudend maar daarna mengen de mensen zich met elkaar en leren ze elkaar kennen. Hilin geeft iedereen een hand en neemt de moeite om iedereen kort te spreken.

Hilin en Zoetwater wisselen elkaar af. Nu is Zoetwater weer aan de beurt. Ze beginnen hun laatste set weer met een verhaal over onbeantwoorde liefde en zingen hun eerste lied. Ook vertellen ze dat ze samen hebben mogen werken met een bekende Ierse producer uit hun genre, ze glunderen. Voor hun laatste nummer stappen ze de ‘huiskamer’ in en zingen ze direct voor het publiek.

Hilin sluit de avond af met haar laatste set. Ze blijft het publiek verbazen met haar prachtige stem. Vooral haar nummer ‘Little Richard’ is erg mooi. Voor ze het opdraagt vertelt ze dat ze moest huilen toen ze het schreef. Het gaat over een kleine jongen met een moeilijke thuissituatie. Tussen de nummers door maakt ze grapjes en praat ze met de mensen in de zaal, het voelt alsof ze zingt voor haar beste vrienden. Na haar laatste nummer volgt een terecht enorm applaus.

De Livingroom Session van Hilin en Zoetwater was een avond met twee bijzondere artiesten. Ze verschillen van elkaar maar hebben allebei hun eigen charme. Het decor is goed, maar de sfeer is beter en laat een grote indruk achter.