Met zesde editie claimt Heavy Uit Haarlem bestaansrecht

Vier bands in het kader baas boven baas, hard – harder - hardst. Meten is weten met 3voor12noord-holland

Tekst: Ary-Jan de Witte | Beeld: Lennert Dickhoff ,

Neergaande aandacht in Haarlem voor de genres aan het rechtereinde van de muzikale weegschaal was voor initiatiefnemer Maran Rauws in begin 2010 de reden om het Heavy Uit Haarlem project te starten. Nu precies twee jaar later schrijven we alweer de zesde editie van hard – harder – hardst.

Deafening
Het publiek dat reeds binnen is blijft wat afwachtend rond de bar hangen als het Alkmaarse Deafening de zesde editie van Heavy Uit Haarlem aftrapt. Daar waar initieel de formatie Magnacult haar metal over het publiek zou spuien, nu dus stevige rock van dit vijftal. Melodieuze songs met kop en staart, waarvan de zang helaas niet altijd even zuiver uit de verf komt. De prettige bas staat wel in elk nummer als een huis: stevig en stampend, maar gelijkertijd met goede groove, tegen pop aanschurkend.

Filmische expressie met sludgemetal
Daar waar bij Deafening nog iets van poppy randjes te bespeuren waren, trekt de tweede band van de avond, Starve, de zaal mee het duister in. Afzakkend naar diepe afgronden. Met hun sludgemetal zorgen tempowisseling voor sterk contrast binnen de set. Soortgelijk onderscheid wordt ook met de zang gegenereerd: harde en hoge schelle partijen afgewisseld met diepe grunt. Gedurende de lange instrumentale partijen hangt de zanger vermoeid over de microfoon om de zaal vervolgens nog dieper zijn spons der ellendigheid in te zuigen. De tracks worden in een lange ononderbroken set gespeeld, waardoor het een mooie, bijna filmische, lading krijgt. Interactie met het publiek schiet er daardoor echter wel bij in.

Het volle pond
Een kloppend hart uit de luidsprekers. Versnelling van de maat gelijk een militaire mars. Drummer Michael Fontijn slaat vier maal hard op de crashbekken, Maran Rauws zet zijn grunt in. Het is duidelijk: band nummer drie van vanavond is het Haarlemse Pound. Het vijftal is de publiekslieveling van deze editie, zo is wel duidelijk. De zaal is voller dan de rest van de avond en een enkeling waagt zich zelfs tot aan de rand van het podium. Toch krijgen ook deze heren de avond niet helemaal los. Een serieuze pit blijft uit. Bij de afsluiter van de setlist, New Beginning, hoopt zanger Maran op een staaltje en sing-a-long, maar interactie van het publiek jammer genoeg ver te zoeken. We zien nog wel een goed uitgevoerde radslag daar waar je normaal een moshpit verwacht. Hardcore 2.0?

Voor oog en oor
Fraaie opening van gillende gitaren en pulserende, op de zaal gerichte, lampen. Een vijftal jonge heren ingesloten op het kleine podium tussen twee schuin opgestelde backdrops. Het oog krijgt ook wat bij de laatste band deze avond, Divine Sins uit Hilversum. De oren ook: voortstuwende bassen als startende motoren, opgevolgd door drums sneller dan snel. Death of trash, deze jonge band uit zit vol energie en laat de wijzer van de muzikale weegschaal diep, diep, diep in het rood verdwijnen. Headbanging niet alleen op het podium, maar eindelijk ook eens overtuigend van voor het podium. Daarmee heeft de zesde editie van Heavy Uit Haarlem, met een scala aan stijlen binnen het zwaardere segment, zich wederom bewezen. Op naar editie zeven.