Het eerste wat opvalt is de mooie vormgeving van Welcome, You Knight, het in eigen beheer uitgebrachte debuut van Semistereo. Een intrigerende foto met daarin zes verschillende beeldschermen. Ieder beeld staat voor een nummer op de cd. En voor ieder nummer levert Semistereo een andere hoes.

Ook de productie is opvallend goed. Opener Pedestal begint ingetogen. De stuwende drums en bas jagen het geheel naar een climax. Tegen het einde barst de langzaam opgebouwde spanning uit in een gelaagde explosie van geluid.

Iel, breekbaar en toch krachtig
In alle nummers neemt de zang een net zo prominente plaats in als de rest van de muziek. De stem van Martijn Weyburg is aan de ene kant iel en breekbaar, maar draagt aan de andere kant ver. Zijn stem doet wat denken aan die van de zanger van Incubus, Bryan Boyd.

De opbouw van de muziek is weer meer gerelateerd aan bands als Oceansize en Tool. Maar Semistereo heeft duidelijk een eigen geluid gevonden waarin stevige riffs afgewisseld worden met uitgesponnen gelaagde muren van geluid.

De band is op het tweede nummer, #13, op zijn best. Dit nummer is met net iets meer dan vijf minuten het minst lang. #13 is in tegenstelling tot de rest een stuk compacter. Het nummer opent met een stevige riff die vervolgens diverse malen terugkomt en je bijblijft. Typisch zo’n riff waar je hoofd van op en neer gaat bewegen. Semitstereo laat zien dat ze de sfeer net zo goed neer kunnen zetten in een kortere tijd.

Perfecte kruising
Welcome, You Knight is een perfecte kruising van post- en progressive rock. De combinatie die Semistereo heeft gevonden vermijdt te lang uitgesponnen postrock-passages en overdreven solo’s uit de prog, maar behoud de sfeer en tempowisselingen uit deze genres.

Semistereo levert een debuut af met zes nummers in vijftig minuten. Dat zegt genoeg. Lang uitgesponnen nummers voor de liefhebber van het betere post-prog.

Cd-recensie: Semistereo – Welcome, You Knight (eigen beheer)