Kunstruil

Vrijplaats #25

tekst: Hans van der Maas ,

3VOOR12/Noord-Holland werkt samen met de Alkmaarsche Courant. Elke donderdag in de krant én op deze site: Vrijplaats 3VOOR12. Vandaag is het woord aan Hans van der Maas, redacteur van 3VOOR12/Noord-Holland. Over inktpatronen, overheidsletters en kruisbestuiving.

Vrijplaats #25

Hoewel ik me al jaren een chronische muisarm en piekerende hoofdpijn zoek naar mij passende tijdelijke vacatures en freelance klussen, loop ik op internet en krant steevast stuk op een vervreemdende banenbrij. Als freelance tekstschrijver en muziekliefhebber in hart en nieren zoek ik al meerdere jaargetijden naar een betaalde grip op de muziekscène en dat valt niet mee.
 
Op vrijwilligersbasis leef ik me aardig uit: ik schrijf maandelijks een inktpatroon leeg aan recensies en columns voor 3VOOR12 (Den Haag en Noord-Holland) en sinds kort ook voor muziekblad Heaven. Dat levert een boterham op in de vorm van cd’s en vrijkaartjes, maar een heel brood zit er niet in, laat staan smaakmakend beleg. Voor dat laatste draai ik voor overheidsland een paar dagen in de week verzoekteksten.

Terwijl deze verspilde overheidsletters voor hetzelfde geld (figuurlijk dan) terecht zouden kunnen komen bij beginnende en gevestigde popbandjes en andere artiesten. Een vlammende biografie, een pakkende hoestekst, verrassende songteksten en/of overtuigende persberichten. Zeker nu de wildgroei aan bandjes groteske vormen aanneemt, ook in Noord-Holland, lijkt communicatie een belangrijker middel dan ooit. Iedere band maakt goede muziek, anders beginnen ze er niet aan, maar de vraag is: hoe breng je het bij het publiek? Hoe reis je van Halve Man en een Paardenkop tot Volle Bak?

Hard werken, luidt vast het clichéadvies van goedbedoelende muziekmanagers. Ik voeg daar graag de factor geluk aan toe. En een weldoordacht communicatieplannetje en treffende promoteksten lijken mij zeker ook geen overbodige luxe. Zowat anderhalve decennia zie ik een potentiële match tussen cultureel bevlogen tekstschrijvers en startende en gevestigde muzikale artiesten. Maar waarom komt deze match niet van de grond? Ligt er een torenhoge drempel omdat de tekstschrijver een afschrikwekkend uurtarief aanbiedt dat de artiest nooit kan en wil betalen?

Ik zie maar één oplossing. Een tekstschrijver is ook een artiest. We zijn artiesten onder elkaar. Geld leidt ons af, maar we hebben het wel nodig, net als iedereen. Alleen als artiesten onder elkaar laten we geld vanaf vandaag links liggen. We gaan ruilen. Artiest een tekst, tekstschrijver een artistieke uiting. Portemonnee dicht, brein open. Wie?