De eerste EP Electric, Baby! werd een feit, waarop uiteraard ook de eerste videoclip van The Electric Jets niet kon uitblijven. Na het bijwonen van de opnames in de Legacy Studio, wilde 3VOOR12 de cd- en videopresentatie niet missen. Ervaren muzikanten met dezelfde muzikale voorliefde, sinds kort spelend in de formatie The La La Lies, mochten het publiek opwarmen. Net als in het ‘echt’, zou je bijna denken bij dergelijke jeugdige muzikanten. Het was écht!
Teksten uit het leven gegrepen. Een sound die je vroeger hoorde galmen uit amateuristische oefenruimtes die garages heten. Inderdaad, ouderwetse garage rock-’n-roll is in Noord-Holland weer nieuw leven in geblazen. En hoe. In een korte tijd wisten The Electric Jets, ook wel TEJ, naam te maken in de popscene. Vlak daarnaast ook de mannen van The La La Lies niet uit.
De zaal in de Waerdse Tempel leek lang leeg te blijven. De spanning was dan ook op de gezichten van TEJ bandleden en hun trouwe, bloedverwante aanhangers te zien. Net voor de eerste garagesound uit de boxen klonk, wat later dan gepland, kwam daar verandering in. Een bordje ‘vol=vol’ was nog net niet nodig.
Een wat eentonig startschot van The La La Lies. Even warm draaien? Blijkbaar. Want na het derde nummer kwam de band goed op gang. Het publiek dat wel enig afstand hield van het podium, kwam lekker in beweging. Stoer was de band, wanneer deze een nummer ten gehore bracht, dat de dag ervoor pas ontstond. De pakkende gitaarsolo’s, de rauwe stem en de energieke drumpartijen maken een puike combinatie!
Plots drong het publiek zich naar voren, zich aan het podium vastklevend. Alsof grote namen het zouden betreden. En dan het moment suprême. Mislukt. Nog een keer. Ogen kijken nieuwsgierig naar het grote beeldscherm. Ja, het begint! Nee, toch niet. De videoclip Who owns the fire, die met trots geshowd moest worden, leek niet af te willen spelen. De techniek staat voor niets. En de band The Electric Jets? Voor spetterende garagerock met een levendig sprankje indie!
De band maakte de miskleun dik en breed goed met hun optreden, al kwamen de nummers wel wat in een treinvaart voorbij. Het was duidelijk. De band wilde geen nummer van de cd ongehoord laten. Stevige gitaarpartijen, veel instrumentale variatie en een stortvloed van enthousiasme brachten de nummers tot een indrukwekkend geheel. Een viertal met passie. En dat is in ieder liedje terug te horen. Opvallend was het volwassen niveau van de teksten en de ruige wijze waarop deze uit de jonge keel van de leadzanger geproduceerd werden.
Een cd die het beluisteren waard is, ook buiten de garage. De rock-´n-roll vonken spatten van deze jonge band af. Who owns the fire? Juist! Hou ze in de gaten!
Gezien: Cd-presentatie The Electric Jets
Waerdse Tempel, Heerhugowaard, 12 juni 2009