Wat muziek betreft biedt de regio Noord-Holland voor ieder wat wils. Grote podia, kleine zaaltjes, snoeiharde rock & roll en onweerstaanbare gitaarsolo’s. Maar ook een aantal relatief kleine festivals mogen zeker niet vergeten worden. Dijkpop in Andijk is een dergelijk festival. Weliswaar in een kleine gemeente maar dat maakt Dijkpop er niet minder op. Integendeel.

Ergens in juli 1984 organiseerde het toenmalige jongerencentrum Exit het Dijpop Festival voor de eerste keer. Inmiddels is het uitgegroeid tot een gerenommeerd muzikaal evenement. Bands als Kane, Krezip, Herman Brood en Peter Pan Speedrock hebben er al gestaan. Ditmaal, tijdens de 26e editie, trakteert het festival ons op nog veel meer moois. Qua muziek en qua organisatie.

Als je het terrein van Dijkpop betreedt, vallen een paar dingen meteen op. Het is ruim opgezet en het ontbreekt de bezoeker aan niets. Cocktailbar, biertap, eetgelegenheden en zelfs een kraan voor Scad Diving. Een miezerig veld met één klein tentje volstaat al lang niet meer. Dijkpop anno 2009 is een volwaardig festival met twee tenten (Main Stage en Rheino's Partyground) en een ijzersterke line-up.

Double U Bean opent het festival op de Main Stage. Deze mannen staan garant voor een regionaal stevig potje bleus en rock. Zanger Willem Boon en gitarist Edwin Venekamp zijn verantwoordelijk voor de teksten. Teksten die onder het motto ‘Night time is the right time’ vooral ’s nachts worden bedacht. 

Op de Main Stage spelen ook The Sheer, The Opposites en De Staat. Allen bands van formaat. De Haarlemse jongens van The Sheer zijn in de afgelopen jaren onherkenbaar veranderd, maar spelen vanouds lekker. Onder het motto ‘je kunt niet eeuwig in dezelfde stijl blijven hangen’, klinken de nummers van het nieuwe album Here And Now And Long Before ingetogen en meer volwassen. Ook oude nummers passeren vandaag de revue.

Na The Sheer neemt een nieuwe generatie de macht over. DeWolff verovert het podium. Drie jonge honden die hun stijl helemaal gevonden hebben, spelen eigen songs als Fishing Night At Noon en Crystal Minds. De band gaat goed en hard. Achter de schermen zorgt de crew voor gestemde gitaren, terwijl de jongens op het podium rocken alsof hun leven ervan afhangt.

Dan volgen de prachtige liedjes van Johan. Het normaal gesproken nuchtere West-Friese publiek, laat zich tijdens het nummer Oceans van een andere kant zien. Er wordt meegezongen en er hangt een onbeschrijfelijke fijne sfeer in de grote tent van Dijkpop. Vervolgens vullen Claw Boy Claw, Moke en Kraak en Smaak de rest van het programma. Ondertussen is het dankzij een verrassend programma ook in Rheino's Partyground feest.

Bob Billy blijkt zo’n verrassing. Menig rockliefhebber wordt op haar wenken bediend door een vijftal bijzonder getalenteerde muzikanten. Denk een vuige versie van de Red Hot Chili Pepers, maar dan net even anders. Op blote voeten zingt de zanger 'There he goes’  tussen de Hawaï poppen. Ze beloven een feestje en maken hun belofte meer dan waar.Tijd voor meer muzikaal plezier, tijd voor Supermerk.

Supermerk is humor. Zoals Herman Finkers voornamelijk woorden gebruikt om mensen in een uitbundige stemming te krijgen, zo doet Supermerk dat met songs. Een goed te behappen portie electro meets rock. Inmiddels is het één groot feest. Acts als L’egotrippers geven de woorden ‘’uit je dak gaan’’ een nieuwe dimensie en de kleine tent gaat los.

Aan Matik om de bezoekers in nog hogere sferen te krijgen. De mannen hebben al heel wat op hun naam staan, dus de verwachtingen zijn hoog. Naast de strakke beats van Matik, de opzwepende muziek van Krause, de frisse geluiden van Baskerville mag de housemuziek van Aemilius (Emiel Teunissen) niet ontbreken.

Met deze zeer enerverende shows komt er aan Dijkpop 2009 een einde. De organisatie kan terugkijken op een zeer geslaagde editie. Muzikanten en publiek, jong en oud, iedereen heeft genoten. Op naar Dijkpop 2010.

Gezien: Dijkpop Festival
Andijk, 11 juli 2009