Het Patronaat was uitverkocht, een flinke rij mensen stond lang voor aanvang al voor de deur en na afloop stonden vele te wachten op een handtekening bij de merchandisestand. Jazeker, Milow is een populaire act geworden sinds het uitbrengen van de 50 Cent-cover Ayo Technology. Dat deze Belgische singer/songwriter meer kan dan dat, bewijst hij tijdens een mooi maar helaas niet al te spannend optreden.

Maar eerst de taak aan de support act om het publiek in de juiste stemming te brengen. Aan Venus in Flames, de band van de Belgische singer/songwriter Jan De Campenaere, is deze eer toebedeeld, en dat is terecht. De Campenaere staat deze avond solo op het podium en weet met zijn intieme luisterliedjes de harten van het Haarlemse publiek te stelen. Dat de nummers veel weg hebben van de die van Milow is hierbij zeker niet vervelend, al had een meer afwijkend voorprogramma wellicht interessanter geweest.

Dan is het tijd voor Jonathan Vandenbroeck, oftewel Milow. Het enthousiaste applaus en de gillende dames onderstrepen maar weer dat Milow hot is. Vandenbroeck meegerekend bestaat de band op het podium uit zes artiesten van hoog niveau die allemaal uitstralen dat ze vooral heel veel lol hebben. Na een kort en in onvervalst Vlaams “Goedenavond” start Milow direct met een mooie set in een hoog tempo.

Alle bekende nummers komen voorbij en worden door een groot deel van het publiek luidkeels meegezongen. Dat de nummers van de eerste cd er duidelijk beter in zitten dan die van de tweede mag hierbij de pret niet drukken. Tijdens het optreden vertelt Vandenbroeck hoe bijzonder hij het vindt dat het in Nederland zo hard is gegaan. Zijn Hyves telt inmiddels meer dan 5000 leden en de single You Don't Know wordt opnieuw uitgebracht. Milow vervolgt de show met het up-tempo nummer Canada en het publiek reageert enthousiast.

Ondanks de snelle opeenvolging en de mooie uitvoering van de songs moet er toch een kanttekening geplaatst worden. De spanning was ver te zoeken en van een hoogtepunt in de show was eigenlijk geen sprake. Het was mooi geweest als de artiesten iets meer spontaniteit en emotie zouden tonen en in de uitvoering van de nummers iets meer durf lieten zien. Hier en daar was er wel een kleine uitspatting maar dit was niet voldoende om het publiek echt in extase te brengen.

De toegiften waren een aangename verassing. Slechts met één centraal geplaatste microfoon bracht de band drie nummers ten gehore die door deze setting een intiem karakter kregen. Het geluid was zacht en dat dwong de aanwezigen om extra goed te luisteren. Leuk ook dat Venus in Flames meedeed tijdens de toegift om zo de cirkel rond te maken.

Gezien: Milow, Venus in Flames
Patronaat, Haarlem, 24 april 2009