Na vier voorronden is het zover: de grote finale van de Rob Acda Award. Met een gevarieeerd programma in een goed gevuld Patronaat, waar Jon Doe's Revenge de harten van de jury steelt.

De avond opent met de band Ravolva. Hoewel er slechts 3 bandleden op het grote podium van het Patronaat staan is het geluid vol en direct. Lof voor de zanger/gitarist die een goede stem weet te combineren met slide gitaar en gitaarlicks. De herkenbare rockmuziek van het drietal kent genoeg elementen om een waardige openingsact te zijn. De sfeer zit er direct goed in, mede door de leuke interactie met het publiek.

Tweede band van de avond is Pound. Dit metal/hardcore-gezelschap is de meest technisch onderlegde band van vanavond. Fans van het genre kunnen hun hart ophalen. Strakke afwisselende gitaarriffs worden gecombineerd met een bijna mechanische ritmesectie en een flink bulderende gruntstem. Daarbij is de podiumpresentatie zeer dynamisch en is er een glansrol weggelegd voor de bassist. Terwijl het podium in vuur en vlam staat is de grijns niet van zijn gezicht af te meppen. De band kan zich uitstekend meten met de (inter)nationale scene en het zou niet verbazen als ze binnenkort doorbreken in het grotere zalen- en festivalcircuit.

Nadat de laatste brandjes van Pound op het podium geblust zijn, is het tijd voor het instrumentale free jazz gezelschap Satisfaction Injection. Deze band is technisch ook zeer goed op elkaar ingespeeld. Hoewel de rustig kabbelende partituren overheersen blijft het optreden relatief spannend. Dit komt voornamelijk omdat er op momenten flink uit de bocht gevlogen wordt. Ook kennen sommige nummers een verrassend einde. Voor de band zonder zanger is het, met voor een gemiddelde luisteraar niet al te toegankelijke muziek, knap dat het de zaal weet mee te krijgen.

Eennalaatste band van de avond is RAM. De band speelt een mengeling van sixties poprock en soul. Visueel een leuke band, maar door wat technische problemen komt het muzikale gedeelte helaas wat minder uit de verf. De band vangt het goed op door gewoon door te spelen. RAM zou eigenlijk voor een rematch moeten gaan want de muziek lijkt prima in orde en zou het goed kunnen doen bij een groot publiek. De publieksprijs gaat in ieder geval naar RAM, ongetwijfeld een goede opsteker voor deze jongens.

De avond wordt afgesloten door John Doe’s Revenge. De band heeft het enige vrouwelijke bandlid van de avond. De muziek is wat minder experimenteel dan wordt aangekondigd maar boeit genoeg door de gitaarpassages en de stem van zangeres Suus. Ook hier valt het weer op dat er een hechte band staat die goed op elkaar ingespeeld is. De band laat geen steek vallen en de muziek is pefect getimed. Ze hebben ook een aparte uitstraling: relaxed, wereldvreemd, hillbilly maar toch classy.

Het is na de vijf optredens moeilijk te voorspellen wie de winnaar van de avond zal worden. Al de bands laten een professioneel niveau zien en allemaal hebben ze wel wat. Onduidelijk waarom precies, maar dat boeit uiteindelijk niet, komt John Doe’s Revenge als winnaar uit de bus en opent 5 mei het bevrijdingsfestival in Haarlem. Ook mogen ze de studio in op een plaat te maken waarmee ze hopelijk wereldberoemd gaan worden.

Gezien: finale Rob Acda Award, met : Ravolva, Pound, Satisfaction Injection, RAM, John Doe's Revenge
Patronaat, Haarlem, 10 april 2009