Dit is een column. Het is dus geen recensie of een verslag. Het is een column en dat geeft mij als schrijver een ongelofelijke vrijheid. Ik kan schrijven wat ik wil, maar ook - haha! - schrijven hoé ik dat wil! Dus zonder dat de eindredactie mij terug kan roepen wegens grammaticale onvolkomenheden, onduidelijk zinsverband of zelfs gebrek aan punten en komma’s. Een mogelijke doorn in het oog van de taalpurist, maar dit maakt een column in feite de orgie van het literaire genre.

Van de week naar het Haarlemse Patronaat geweest. Het was een zwoele zondagavond. Een geschikte avond voor lieve luisterliedjes. De jongens en meisjes bezoekers, veelal gekleed in zwart met dreigende afbeeldingen op hun shirtje, kwamen echter niet voor lieve luisterliedjes. Zij kwamen voor een avondje hardcore, type metal dan wel punk. Vroeger, tot ongeveer een jaar geleden, konden zij ook in Alkmaar terecht, namelijk in punkhol Parkhof. Dat is nu plat, en dus moet er worden uitgeweken naar bijvoorbeeld Haarlem.

Op het affiche bandnamen als Outbreak, Architects, Misery Signals. Twist over smaak, over de overstemde versterkers, eventueel gemiste akkoorden of vocalisten die vast en zeker de opvolgende ochtend niet voor een wekelijks terugkerende sessie bij de zangleraar aankloppen. Maar hoe dan ook, over hun passie voor de muziek, hún muziek, viel niet te twisten. Tot de keel als schuurpapier gelijkt, tot het hoofd gutst als een chique gazonsproeier, springend als een kangaroe, zodat de achilles wel krampverschijnselen moet tonen, vertoonden deze heren één brok passie!

Niet te vergeten nog het moshpitten en stage-diven. Desnoods head first. Frontaal op het beton. Dit maakt deze muziekstroom de orgie binnen de ’Wereld Der Pop En Alternatieve Muziek’. En daarmee, rauw als ze mag lijken, zoet en sappig voor haar aanhangers. Ook op zondagavond, of juíst op zondagavond. Een prachtig fenomeen dus. Hardcore als sappige orgie. Zie daar dan nog maar een woordspeling in. Op de koop toe. Misstaat niet in een column.