In de kerk, zo weet ik als opgevoed katholiek, gaat de koster na de mis met het mandje rond. Bezoekers deponeren daar een geldbedrag naar keuze in en de katholieken volgen de wens van de koster gedwee op. Als kind zag ik vijfjes en tientjes liggen en na een topmis wapperde er nog wel eens een geeltje in. Kerk blij, want van het bedrag onderhield de koster het interieur. Schuilt daarin niet de oplossing voor de Nederlandse poppodia en dus ook die van Noord-Holland?
 
Het blijft modderen met centen. De gemeente springt bij, als je geluk hebt en plaatselijke sponsors doneren wat, maar het kost je een dagtaak om de budgeteindjes aan elkaar te knopen. Waarom gaat de beheerder van een poppodium aan het einde van het concert niet met een mandje rond? Concertgangers zie ik als gulle mensen, charitatief ingesteld, en ik acht de kans groot dat het podium een aardig bedragje ophaalt. En morgen weer. En volgende week ook. Gungeld!
 
Stel dat iedereen een euro schenkt, levert dat minimaal 100 euro per avond op. Dat loopt toch aardig in de papieren dan? En wil je als podium direct wat terugdoen, dan wissel je die euro (of een hogere donatie) om voor een gratis drankje bij een volgend concert. Klinkt als een realistisch plan. Ik zie het helemaal zitten. En ik ga niet eens over welke financiën van welk podium dan ook. Ik zou het wel weten.
 
Het enige dat rest: waar koop je die kerkmandjes? Want die bezitten het vriendelijkste bedelimago. Een subtiele, niet-opdringerige stok met aan het uiteinde een, tja, een schepnetje. Een uiterst sympathiek zakje waarin het fijn euro’s doneren is. En dan ’s avonds met het personeel de centen tellen. Of komt de fiscus dan stiekem langs? Een man verkleed als blauwe envelop die met een vergrootglas de boekhouding inspecteert. “Waar komen die 500 euro extra van deze week vandaan? Inleveren.”
 
Nee toch. Laat de fiscus de ware grabbelaars bewaken, dan kunnen de hardwerkende voor zoveel plezier zorgende poppodia een lekker zakcentje verdienen. Spreken we dat af?