De Staat: een band om op te dansen

Nijmeegse rockband houdt niet van pogoën

tekst: Joost Burger - foto's: André Boontjes ,

In een door de prettig lage entreeprijs vol Cayen laat De Staat zien dat zij het publiek zo in de greep houdt dat ze het publiek zelfs kunnen vertellen hoe er gedanst moet worden.

Nijmeegse rockband houdt niet van pogoën

Een grote hoofdact plus een voorprogramma en een gratis biertje bij café De Slof, dat alles voor vijf euro. Ten tijde van de economische crisis lijkt dit een utopie maar Cayen krijgt het voor elkaar. Dit Enkhuizens jongerencentrum programmeert regelmatig bekende namen tegen zeer schappelijke prijzen. Ditmaal is het de beurt aan De Staat met support van Maslov om de jeugd van het vissersdorp te doen zweten.

Allereerst is de beurt aan Maslov. Deze Noord-Hollandse hardrockband is populair onder het jeugdige publiek en zij pogoën al snel alsof het een lieve lust is. Maslov brengt een stevige en energieke show die goed in elkaar zit. Vooral gitarist Richard Lindenberg steekt er bovenuit met snelle licks en kwalitatief gitaarspel. De band lijkt over weinig eigen materiaal te beschikken en moet zich redden met drie covers. Dat er hierbij gekozen word gekozen voor twee nummers van Damien Rice van het album Nine is opvallend, maar niet in positieve zin. Als Maslov een compleet eigen show kan neerzetten heeft de band wel de potentie om een sterke rockband te worden.

Na een korte onderbreking neemt De Staat bezit van het podium en opent sterk met het slepende Sleep Tight, om daarna meteen het gas erop te gooien. De uptempo tracks worden door de voorste vier rijen beloond met meer gepogo en gebeuk. Hier is zanger Torre Florim echter niet van gediend: hij vertelt het publiek dat De Staat geen heavy metal band is maar een band om op te dansen. “Ook staan er daar aan de zijkant nog een paar mooie meisjes die nu meer naar jullie kijken dan naar ons”, grapt hij.

Deze geniale zet lijkt te werken en de ruimte om inderdaad te kunnen dansen neemt toe. De Staat komt hierdoor ook meer in z'n element en voert het tempo verder op. Bassist Van Sommeren laat duidelijk merken dat hij het naar zijn zin heeft, cowbell-man Rocco Bell krijgt zijn momentje en drummer Tim van Delft is ijzersterk. Gitarist Vedran Mircetic blijft in dit geweld bijzonder rustig en doet strak zijn ding.

En misschien is daar het enige minpunt van het optreden. De Staat doet zijn ding, houdt de gehele set het publiek in zijn greep maar verzuimt om net dat beetje extra te geven zoals ze dat in bijvoorbeeld Paradiso wel deden. Wel maakt dit optreden bijzonder nieuwsgierig naar de festivalshows van deze zomer.

Gezien: De Staat, Maslov
Cayen, Enkhuizen, 25 april 2009