Volgens Zita Swoon's voorman Stef Kamil Carlens was het nog wel een zomeravond. Maar dat viel wat tegen: het was best fris, maar het was in ieder geval droog op zondagavond in het openluchttheater Caprera in Bloemendaal. Caprera is een in een park gelegen theater. Omsloten door bomen en struiken is daar onder een futuristisch uitziend tentdoek een podium, door door een vijver gescheiden van de in een halve cirkel oplopende tribune met houten bankjes. Die bankjes waren goed gevuld met mensen zodat het niet al te koud werd. Stef Kamil Carlens begon het optreden solo. Met het nummer Shall I Let this Good Man in uit het Moondog Jr. tijdperk. Alleen op een akoestische gitaar en met een multomap op een barkruk voor zijn neus. Daarna kwam de rest van de band ook op. Ze speelden een set van een dikke anderhalf uur die voornamelijk bestond uit de rustigere nummers van de laatste twee albums, afgewisseld met volledig verbouwde oudere nummers. Zita Swoon is geen band die je ooit zult betrappen op het klakkeloos overdoen wat ze al op cd hebben gedaan. Uit een hoekje met dansende mensen kwam op een bepaald moment wat geroep, waarop Stef K.C. reageerde: “Het is zondagavond, dus er wordt niet gedanst, het weekend is welgedaan, dus ik ga er maar bij zitten. Misschien achteraf nog een potje kaarten”. Waarna hij voornoemde barkruk er weer bij nam. Zita Swoon was op het podium een groep lekker op elkaar ingespeelde, goede muzikanten die veel plezier hadden met elkaar. Zeker als Joris Caluwaerts en Tom Pintens elkaar een beetje in de weg zaten omdat ze beiden op toetsen bezig waren zag het er erg gezellig uit. De meiden stonden behoorlijk te swingen (ook om het niet te koud te krijgen in hun jurkjes?). Alleen Stef K.C. leek op een eiland te zitten: zijn enthousiasme liet te wensen over en zijn betrokkenheid bij het publiek is zeker weleens groter geweest. Het laatste nummer van de set werd gevolgd door een staande ovatie. Stef K.C. vroeg of er toch nog gedanst moest worden. Aangezien het overgrote deel van het publiek al was blijven staan na de staande ovatie, werd daar enthousiast op gereageerd. Zita Swoon speelde nog een paar van de meer disco-achtige nummers gespeeld. Er werd afgesloten met Jintro and the Great Luna. Dit nummer is op het Moondog Jr. album een prachtig tragisch nummer met alleen piano als begeleiding, maar in deze uitvoering met de volledige band was het een swingend salsa liedje.