Het Pepperfestival is in festivalland toch een beetje een vreemde eend in de bijt. De twee eerdere edities van dit Hoornse festijn waren binnen in Manifesto. Op zich logisch, want het is hun festival. Dit jaar voor het eerst buiten, pal naast schouwburg Het Park. En terecht, een popfestival hoort in de buitenlucht. Weer of geen weer. Alleen de gehanteerde tijden zijn wel even wennen. Beginnen om elf uur in de ochtend en na acht uur 's avonds mag er niet meer gespeeld worden. De line-up is heel behoorlijk, maar blijkbaar nog niet voldoende om het echt lekker druk te laten worden. De toegangsprijs van tien euro zal voor een flink aantal mensen toch reden zijn geweest om weg te blijven. Pech voor de thuisblijvers. De sfeer is prima en er spelen bands van topkwaliteit. De afwisseling tussen het A en het B podium is perfect. Voldoende tijd tussen de verschillende bands om even wat drinken te halen of rustig bij te komen. De afwisseling tussen de bekende en misschien soms wel wat vaak geziene bands en de groeibriljantjes op het podium B is erg lekker. Een goede opzet, waarbij het soundchecken van het ene podium nauwelijks hinder voor het andere podium oplevert. De belangstelling voor het podium B is alleen wel wat magertjes. Hoewel het tussen de verschillende acts van het hoofdpodium (podium A) rustig lijkt, is er tijdens de optredens voldoende volk voor het podium te vinden. Hierdoor is de interactie tussen de bands en het publiek prima. Eerlijk is eerlijk, de ruimte tussen het podium en de geluidstent van DSL was lekker klein gehouden. Een handige zet van de organisatie, want het veld was op zich groot genoeg. Allemaal leuk en aardig, maar wat maakt deze derde editie qua muziek nou net een beetje extra bijzonder? Op podium B springt Alura het meest in het oog, of beter, in het oor. Krachtige gitaarrock op basis van strakke drumritmes, puik baswerk, goed gitaarwerk en een zangeres met een krachtige, geoefende stem met groot bereik. De band bestaat nog geen jaar, maar daar is weinig van te merken. Voor de toekomst schept dit wel heel wat verwachtingen. Een band om de komende tijd goed in de gaten te houden! Op het podium A lag vooraf de verwachting natuurlijk al erg hoog. Luie Hond, Mala Vita, Zuco 103 en de New Cool Collective Big Band, stuk voor stuk bands die het bekijken waard zijn. De laatste band maakt, misschien een beetje tegen de verwachting in, de meeste indruk. Muziek van een bijzonder hoog niveau, gespeeld met het plezier van een middelbareschoolband. Funk, jazz, fusion, afro-beat en latin-soul worden met ogenschijnlijk groot gemak gemengd en afgewisseld. Het publiek vindt het allemaal prachtig. Wel is de gemiddelde leeftijd iets hoger geworden. Het enthousiasme is er niet minder om. Plotseling is het acht uur en er mag niet meer verder gespeeld worden. Terwijl de band en het publiek nog wel een tijdje door zouden willen gaan. De derde editie van het Pepperfestival is een geslaagde editie geworden. Goede muziek, goed geluid, een heerlijke sfeer en veel dansende mensen. Zo'n festival verdient het om bezocht te worden. Volgend jaar worden de thuisblijvers ook verwacht!