Stevie Ann breekt het ijs

Als de stad het podium is, is Patronaat het toneel

Tekst: Eduardus Leeuwenhoofd Foto's: Sander van den Berg, ,

Als de stad Haarlem als podium fungeert is dat altijd een enorm feest. Met een enkel toegangsbewijs kan je diverse podia afstruinen. Gelijktijdig georganiseerd zijn de Open Monumentdagen en de Vaardagen. Haarlem als culturele aardbeving in je weekeind, Patronaat als epicentrum.

3VOOR12/Noord-Holland doet deze week uitgebreid verslag van De Stad als Podium. Dit verslag over het optreden van Stevie Ann wilden we je alvast niet onthouden.

Als de stad het podium is, is Patronaat het toneel

Als je de Zijlstraat in Haarlem bent afgelopen is het Patronaat niet te missen. Door felle kleuren verlicht steekt het Patronaat af tegen overige gebouwen in het rijtje. Bezoekers die onbekend zijn met het poppodium verwachten hierdoor wellicht een naar maatstaven van de moderne binnenhuisarchitectuur sfeerloze betonnen zaal. Voor die mensen is de vloedgolfsfeer van de kleine zaal een aangename verassing. Zodra je de deuren opent zie je muziekliefhebbers gezellig met elkaar kletsen. De akoestiek van de ruimte geeft meteen een warme, intieme sfeer. Een ideale ambiance om de ervaring van De Stad Als Podium mee aan te vangen. Van achter de coulissen komt zangeres Stevie Ann het podium opgewandeld, slechts vergezeld door haar gitaar. Het spotlight en de vriendelijke, breekbare uitstraling van de zangeres laten de zaal als vanzelf zwijgen. De eerste tonen van de gitaar snijden in de stilte, de stem van Stevie Ann bepaalt de emotie. Hierover zegt de zangeres na afloop: “Ik heb al vaker alleen opgetreden, maar vandaag was het voor het eerst sinds lange tijd. Ik was best zenuwachtig.” Spelend in een zaal waar zoveel emotie heerst, is het begrijpelijk dat in de stem soms een kleine zenuwvibrato is te horen. Toch versterkt juist dit de sfeer die het optreden karakteriseert: Stevie Ann alleen in de spotlight met haar gitaar en de stem. Door met de tekst en intonatie haar ziel bloot te leggen, maakt ze de zaal nog kleiner dan hij al was. Als het eerste nummer is afgelopen klinkt een luid applaus en lijkt de spanning van twee kanten gebroken. Dit heeft echter als negatieve bijwerking dat een enkeling door het optreden heen praat. Maar het overgrote deel van het publiek hangt aan de lippen van de zangeres en zelfs bij de nieuwe, nog onbekende nummers hebben de luisteraars een onverdeelde aandacht voor de muziek. Stevie Ann: “Dat vond ik echt heel bijzonder, ze hebben de nummers nog nooit gehoord. Dat is toch mijn wens als muzikant: dat ik mensen kan raken met mijn muziek. Dat ze ernaar luisteren en het in zich opnemen.” Gezien de oorverdovende stilte van het publiek is dat gelukt.