Wie Nederhop zegt, zegt Osdorp Posse, zegt Def P. De eerste rapper die in 1988 Nederlandstalige rap succesvol wist te maken is anno 2007 nog steeds actief. Maar niet alleen actief, ook goed bezocht. Om zijn kersverse album te promoten laat hij de P60 in Amstelveen bouncen op nieuwe en oude tracks. Maar oom Pascal komt zelden alleen. Reeds vroeg op de avond verschijnt hij ter podium om Bad Brya aan te kondigen, een 25-jarig talent uit Amsterdam Oost. Met zeer goede Amerikaanse tekstbeheersing rapt zij verse flows van haar album Voicemail over de Amerikaans aandoende beats. Hoewel de act vet is, worden de nummers gaandeweg het optreden meer eentonig. En dat is zonde, want met zoveel talent moet je een meer gevarieerde show kunnen neerzetten. Maar de afsluiter van het optreden, tevens titelsong van het album, is een echte hit. Bad Brya is een lekkere opwarmer, maar is nog niet klaar om een hoofdact te worden. Wie dan Def P verwacht omdat de zaal voldoende opgewarmd is, komt bedrogen uit. Want Jerome XL komt nog wat podiumtijd veroveren. Op de grote projectieschermen wordt een filmpje getoond om het optreden af te trappen. Wat volgt is verbazend. Eerst laat Jerome XL een wat slordige show zien, waarbij hij en zijn sidekick Spanko niet goed op elkaar zijn ingespeeld. Maar als de freestyletrack Vrije Stijl wordt opgezet verandert dat. Jerome XL laat horen dat hij de Freestyle erg goed beheerst. Met de punchline ‘Al die commerciële Topnotchshit kan de tering krijgen’ heeft hij het hele publiek op zijn handen weten te krijgen. Vanaf dat moment weten beide rappers een goede show neer te zetten. Origineel is ook het nummer met Grand Nation, die op het videoscherm geprojecteerd interactief bijdraagt aan het optreden. Maar iedereen is gekomen voor Def P, en dat blijkt ook als vaste dj Daan op het podium verschijnt en met een scratchsolo het optreden inleidt. De indrukwekkende opening doet het publiek meteen luidruchtig zijn. Met mc’s Vanillo en Youri en vj (crimi)Nelis heeft Def P een grote podiumbezetting. Het eerste nummer van zijn nieuwe album onderscheidt zich in experimentaliteit. Korte, staccato zinnen op een gejaagde beat. Een verfrissend geluid neemt bezit van de zaal. Dan richt Def P zich tot de zaal: ‘Vanavond is de eerste keer dat ik alle teksten uit mijn hoofd moet doen, en dan ben je toch altijd een beetje zenuwachtig’, een ware vuurdoop dus. Maar Def P slaat zich er goed doorheen. Om een ontspannen gevoel te behouden door zijn show heen, maakt hij regelmatig een nostalgisch reisje terug naar oud materiaal (‘deze ouwe wil ik wel ff afstoffen voor jullie’). Het publiek vindt het allemaal prima, het zijn diehard fans die komen voor de undergroundkwaliteiten van de rapper. Toch gaat het om het nieuwe album en daar lijkt de rapper het toch weer te hebben geflikt. Raps lopend van coffeeshops tot Nostradamus en Picasso, beats lopend van experimenteel haast onbegrijpelijk tot lekker wegbouncend. Def P zal nimmer een mainstreamrapper worden, maar heeft een vast publiek dat hij al decennia lang naar allerhande zalen kan trekken. Pascal Rascal: meer van hetzelfde, maar toch nieuw en lekker. Gezien: Albumpresentatie Def P P60 Amstelveen