De zevende editie van Mixtream heeft een aparte sfeer. Het is misschien wel de laatste. En dat zou jammer zijn, want ook dit jaar valt er weer veel te genieten. Het middag-programma kent in ieder geval al direct een hoogtepunt: De Kift. Het bonte Zaanse collectief is op dreef, alsof het de normaalste zaak van de wereld is om met deze muziek een festival aan te doen. Het is bijna precies iets na half een. Donkere wolken sieren de lucht boven Heerhugowaard. Met een schorre stem houdt Bastiaan de Leeuw een korte toespraak, voordat hij met Petra Scholten en Lonneke Rentinck de Mixtream-taart aansnijdt. Zoals het er nu naar uitziet is de zevende editie voor hen in ieder geval de laatste keer dat ze Mixtream op deze manier organiseren. In de nacht hadden ze nog grote problemen gehad met het koelen van het bier. Maar alles is weer opgelost en Mixtream kan van start. De middag begint - hoe kan het ook anders - met een korte inleiding door Johannes de Boom. Voor het podium staat alles klaar voor de big band van Dijk en Waard. Als Johannes klaar is, willen de muzikanten natuurlijk gelijk beginnen. Dat het vijf minuten te vroeg is, is alleen maar meegenomen. Er is opvallend veel publiek. Familieleden, vrienden en kennissen van de muzikanten van Dijk en Waard zorgen voor een lekkere vulling. Dat de big band maar één nummer heeft, dat daarom twee keer speelt en toch binnen tien minuten klaar is, mag de pret niet drukken. Mixtream heeft de winnaars van de Grote Prijs Trinitas College de gelegenheid gegeven om eens op een echt groot podium te staan. De nog jonge bandleden lijken geen last van zenuwen te hebben. Scrambled Eggs begint vol vuur en het klinkt in het begin best goed. De band speelt covers van met name de Red Hot Chili Peppers, waarbij de beste nummers gelijk in het begin gespeeld worden. Later wordt het wat minder. Tijd genoeg om te groeien, oefenen en te ontwikkelen. Blended & Bottled weet de kwaliteit wel goed vast te houden en heeft ook een betere opbouw in de nummers. De zang is een van de sterke punten. De instrument beheersing is verder ook prima. Deze band is al toe aan een nieuwe stap, eigen nummers. Goed bezig. Ondertussen is het bij de dj's erg rustig. Er zitten een paar groepjes in het gras te luisteren. De eerste paar spetters van de dag vallen, waarop toch wel wat mensen met rasse schreden van het festival vandaan lopen. Op het podium begint The Hype te spelen. Een band met al een kleine aanhang. De weglopers worden niet echt gemist. The Hype is een kwalitatief goede band. De muziek zit degelijk in elkaar. Hoewel dit soort muziek op dit moment een beetje een hype is, blijft het een beetje kabbelen op zondagmiddag. Er zijn geen uitspattingen, de zanger heeft een vrij beperkt bereik en de muziek zou zelfs voor de begin jaren zeventig niet echt progressief zijn. Hoe anders is het met Green Hornet. Ook geen band met vernieuwende muziek. De Ramones klinken duidelijk door in hun muziek. Maar het is wel een band die begrepen heeft wat rock'n'roll inhoudt. De driemans band trekt van meet af aan van leer. De toetsenist die af en toe ook zingt en een gitaar pakt, legt samen met de drummer een stevig fundament voor de zanger/gitarist. Deze gaat op zijn beurt helemaal op in de muziek. Zoals gewoonlijk bij dit genre is de zang niet het sterkste punt, maar dit wordt gecompenseerd door de energie en de muur van geluid die de band heeft. Binnen de kortste keren klimt the leading man op de speakers naast het podium. Het publiek komt hier en daar tot leven. Terwijl het rustig blijft in de dj-hoek staat De Kift op het punt te beginnen. Een band die je niet op een festival verwacht. Maar omdat De Kift niet zo heel vaak in de buurt speelt, kon het vandaag wel. Het is duidelijk dat er een flink aantal mensen speciaal voor De Kift is gekomen. De Kift heeft dit jaar een bijzondere relatie met Mixtream. De Kift's laatste juweeltje heet Zeven. Mooier kan het bijna niet. Het intro van De Kift lijkt helemaal niet te lopen, het klinkt zelfs een beetje vals. Dat moet wel met opzet gedaan zijn. Even een contrast aanbrengen. De rest van het optreden is van topklasse. Nieuwe nummers worden net als de oudere nummers met veel kracht en passie neergezet. De zang is zekerder dan ooit. Het is een geheel, het geheel is De Kift. Voor de liefhebbers is het optreden te kort, maar er zullen vast mensen zijn die met smart wachten op de volgende band. Er hangen nog steeds donkere wolken boven het festival. De dj-hoek wordt drukker, er wordt gedanst op de beats van Rewind DJ's. Het heeft nog nauwelijks geregend.