En wat voor een ingrediënten! CHECK 1-2 zorgt voor de melancholiek, The Dudley Corperation voegt er wat tempo en emo aan toe. Met als derde gang het Metaal van Electric Eel Shock een gevulde avond voor fijnproevers in Hoorn. CHECK 1-2 trapt tegen de klok van tien uur de avond af met Come Around. Al snel na de eerste akkoorden maken we kennis met de Speciale Gast van vanavond: Hans, later weer eens Hassan genaamd, oud bekende danwel grootste fan. Check 1-2 tolereert Hans en speelt lekker met hem mee. Zo krijgt Hans telkens zijn verzoek nummertje, houdt de band even pauze als hij aangeeft te moeten pissen, stapt Sander Borst bij hem op de schouders voor een rondje door de zaal, en mag Hans in So You Wanna Be A Popstar-ideologie lekker op het podium plaatsnemen om een paar regels van I won’t Cry mee te zingen. Een dolle boel, of gewoon indicatoren van de openhartigheid en het enthousiasme waarmee CHECK 1-2 vanavond optreedt? Muzikaal valt er ook genoeg over de vier Amsterdamse heren te melden. Maar dat is dan wel een open deur. CHECK 1-2 speelt namelijk een kwalitatief goede set met fijne nummers die ergens liggen tussen rock, garage en nu en dan een vleugje country. Heerlijke melancholiek. Mooie zang van Sander Borst en Maarten van Essen. Elf nummers in een kleine vijftig minuten. Precies zoals Maarten het hebben wil: “helemaal met zoveel bands op één avond, dan krijgt het publiek toch al zoveel indrukken te verwerken”. Minder toegankelijk voor het gehoor is de sound van The Dudley Corporation. Deze Ierse driemansformatie toert momenteel als support act mee met het Amerikaanse Pinback. Het Franse boekingskantoor hanteert echter een chauvinistische instelling, en zo ontstond een gat in het programma van The Dudley Corporation op het moment dat hun Amerikaanse vrienden Tourcoing en Parijs aan doen. Ietwat vermoeid van een lange reis uit Genève speelden ze gisteren in de Patronaat, Haarlem, en vandaag dus als last-minute toevoeging in Manifesto. Boeker Kevin wordt dan ook vanaf het podium bedankt voor het organiseren. En het publiek wordt bedankt (“you are all so kind to us”), alsmede de catering van vanavond. Prima gasten dus. Maar het publiek houdt een zekere afstand van het podium en voetjes gaan niet los. Een zekere kat-uit-de-boom-houding. Toch ontstaat gedurende de set wel degelijk respect voor dit drietal, met name te danken aan het gitaarspel waar frontman Dudley overduidelijk met zijn hele ziel en zaligheid in op gaat. Een luid, en verdiend, applaus is het resultaat als het publiek na Leave A Last Kiss nog maar eens bedankt wordt. Dan is het de beurt aan Electric Eels Shock. Voor diegene die EES al eens hebben zien spelen: ja inderdaad, het optreden is doorspekt met clichés. Zo vangen de mannen aan met Iron Man (Black Sabbath), wordt weer eens uitgelegd dat Kapai! gelijk staat aan ons Nederlandse Proost! En komt diegene die op verzoek van frontman Aki scandeert dat hij of zij zo van punkrock houdt bedrogen uit: Aki houdt namelijk zelf meer van metal, licht hij met een knipoog toe. En natuurlijk, drummer Gian speelt op een sok na zonder enig kledij. Betekent dit alles dan dat er weer eens een zure recensie de wereld in gestuurd dient te worden? Nee. Allesbehalve. Electric Eel Shock staat namelijk garant voor een avond visueel entertainment, gebracht met intens enthousiasme, passie en energie. Een feest om naar te kijken. En de oortjes worden ook getrakteerd. De riffs zijn fris en vet tegelijkertijd. Het publiek krijgt dus simpelweg díe combinatie gepresenteerd waar het voor gekomen is. Hoe makkelijk kan het zijn. De handen gaan in devils horn pose de lucht in, op de voorste rijen wordt driftig geheadbangd. Met ‘hits’ zoals Big Mistake, Rock And Roll Can Rescue The World en, vooruit maar, nog een keer Iron Man. Als toetje nog twee nummers afgesloten door, dat mag je gewoon geen cliché noemen, de gebruikelijke metershoge afsprong van bassist Kazuto. Een kop en een staart vanavond in Manifesto, Hoorn. Een hele fijne muziekavond. Gezien: CHECK 1-2, Dudley Corperation, Electric Eel Shock. Manifesto, Hoorn. Zaterdag 17 november 2007.