Keith Caputo trad afgelopen maandag op in het Haarlemse Patronaat. In de Kleine Zaal gaf de voormalig frontman van metalband Life of Agony een bijzonder concert weg, dat zich achteraf laat kenmerken als een aaneenschakeling van uitersten. De nummers die hij presenteerde met zijn Nederlandse band, voornamelijk afkomstig van zijn vorig jaar uitgekomen cd ‘Hearts Blood on your Dawn’, klonken het ene moment agressief en gekweld, dan weer emotioneel en innemend. Toen de gordijnen opengingen, lag het podium bezaaid met bloemen. Caputo kwam op, gehuld in een zwart T-shirt, zwart leren broek en dito jas. Vooral vooraan stond een grote groep fans, die Caputo duidelijk adoreerde. Caputo liet zich er niet door afleiden en ging volledig op in zijn eerste drie nummers, waarbij hij zijn keel steeds weer smeerde met een flinke slok van de klaarstaande fles rosé. Deze nieuwere nummers, ‘Monkey’, ‘Ramshackles’ en ‘Droom Kleuren’ staan bol van de rauwe emotie en de poëtische teksten. Pas bij het vierde nummer echter, getiteld ‘New York City’, brak bij het grootste deel van het publiek de herkenning door. Door dit bijna tien jaar oude nummer (Keith verzucht nog dat hij oud wordt) van de cd ‘Died Laughing’ te vergelijken met de eerdere drie nummers, valt op dat zijn nieuwe werk nog persoonlijker is dan het oude. Met de nummers die volgden werd dat alleen maar duidelijker. Het gekwelde ‘Fix pop bang shot’ over zijn drugsverslaafde ouders legde bloot dat Caputo tot nu toe geen eenvoudig leven heeft gehad. Als contrast hiervoor dienden dan weer de prachtige melodieën van de nummers ‘Always’ en ‘Mother’; dat hij overigens bij wijze van een verlaat moederdaggeschenk opdroeg aan alle moeders in de zaal. Ondertussen ging er steeds meer van zijn bovenkleding uit, tot hij in zijn blote bast op het podium stond. Om aan te geven dat er wat hem betreft geen scheiding tussen podium en publiek bestaat klom hij vervolgens het publiek in om het mee te laten zingen met ‘Living the Blues’ en zijn bekendste single ‘Selfish’. Ondanks technische tegenslag, en een vermoeide Keith Caputo volgden er nog twee mooie, ballad-achtige afzakkertjes in de vorm van ‘Angry Tree’ en ‘The Shakes’ Keith Caputo en zijn Alkmaarse band zijn een bijzondere verschijning. Hun muziek staat daarbij volledig op zichzelf. Caputo’s muziek is zeer contrastrijk, ook door zijn ongelooflijk mooie en soepele stemgeluid. Qua emotie geeft Caputo alles tijdens zijn concert, en zijn gebrek aan sterallures kan daarbij enkel worden getypeerd als oprecht. Een concert van Keith Caputo is een bijzondere ervaring, die je nog lang zal heugen.