Het viel bij binnenkomst op het terrein direct op: de tweede tent was verdwenen. In plaats daarvan was er nu één tent waarin alles zich afspeelde. En waarom men voor het verminderen van het aantal tenten heeft gekozen maakt eigenlijk niet meer uit, want het was een absolute verbetering. Door meer ruimte op het veld was Dijkpop 2007 overzichtelijker en leken de mensen relaxter. Maar dat laatste zou ook aan het weer gelegen kunnen hebben, want met de drukkende temperaturen van afgelopen zaterdag was het ook niet aan te raden om je druk te maken. Ter verkoeling vloeide het bier rijkelijk en werd de tent waarin de bandjes speelde zoveel mogelijk ontweken, want ook daar was het eigenlijk niet om uit te houden. Jammer voor de artiesten, maar dat is het risico van een groot buitenfestival. Toen tijdens de laatste paar acts (Stevie Ann, 16 Down en Krezip) de mensen de muziek wél wisten te vinden werd de geluidsman erg enthousiast. De volumeknop werd eens flink aangedraaid en de nummers werden erg onverstaanbaar. Erg jammer, want zelfs bij de meezingers van Krezip was het vooraan het podium erg slecht te volgen welk liedje er dan daadwerkelijk gespeeld werd. Achterin de tent was het beter te verstaan, dus het was kiezen: vooraan staan maar er weinig van verstaan of naar achter in de tent verhuizen, wel alles horen maar er niets van zien. Aan het begin van de middag speelde Moke, de band uit Amsterdam die deze zomer op veel feestjes te horen is. En dit is volledig terecht en iedere bezoeker die er toen nog niet bij was heeft echt iets gemist. De muziek van Moke is erg aanstekelijk en samen met de uitstraling van de band is het geheel erg prettig om te zien spelen, het is één compleet geheel. Daarentegen draait Krezip steeds meer alleen om zangeres Jacqueline. Muzikaal gezien zit het nog net zo leuk in elkaar als altijd, maar sinds ‘de nieuwe Krezip’ wordt een optreden van deze band steeds meer een ‘Grote Jacqueline Show’ waarbij haar band als figuranten mogen meespelen. En dat doen ze dan met weinig enthousiasme. Voornamelijk toetseniste Annelies en gitariste Anne stonden met weinig motivatie op het podium. Malle Pietje en de Bimbo’s is misschien heel erg leuk als je in een volle zaal staat en in de stemming bent om naar drukke punkmuziek te luisteren, maar bij het Dijkpop publiek sloeg het niet aan. Muzikaal gezien was het best grappig maar de krachtige, overtuigende stem die er bij hoort konden de ‘bimbo’s’ niet ten gehore brengen. Verder werd het programma nog opgevuld door onder andere 16 Down waar in principe ook niets mis mee was, maar door het volume dat er uit de boxen kwam was het niet prettig om naar te blijven luisteren. Maar het mooie weer en de goede sfeer hebben veel goedgemaakt, en gelukkig voor de bezoekers gaan zij toch meestal naar deze festivalletjes voor de gezelligheid en niet speciaal voor de bands en de muziek.