Zo nu en dan komt Odeon in Alkmaar met leuke verrassingen. Zaterdag 20 januari werden de bezoekers getrakteerd op een avondje stevige stonerrock, opgediend door het Alkmaarse Trunksleeve en het Duitse Desert Sun. Wij waren van de partij. Trunksleeve is een Alkmaarse metal/rockband, bestaande uit Wilm, Bastiaan, Emile en Sicco. Inmiddels bestaan ze al weer 5 jaar en met deze avond in Odeon besluiten ze, na Winston in Amsterdam, Mukkus in Leeuwarden en Bliksem in Den Helder te hebben aangedaan, een minitour met het Duitse “Desert Sun”. Aanvang 21:00 staat er op de met de hand geschreven aankondiging. Het lijkt wat vroeg voor de zaterdagavond en dat klopt, als Trunksleeve begint is het 22:15. Odeon is dan al behoorlijk volgelopen, wat natuurlijk al bijdraagt aan een lekker sfeertje. Het is duidelijk dat Trunksleeve een thuiswedstrijd speelt, vanaf minuut 1 is het afgeladen vol bij de band. Een podium is er niet, wat wel weer mooie interacties met het publiek oplevert. Zanger Wilm bedankt het publiek dan ook: “Tof dat jullie in zulke grote getale gekomen zijn!” Ergens tijdens het intro van het 3e of 4e nummer vliegt er een stekkertje los, wat als gevolg heeft dat het gitaargeluid wegvalt, maar ook dat is rock and roll!. “Was ist loss?? Iemand heeft de stekker eruit getrokken, speeluh!” aldus Wilm. De muziek van Trunksleeve is zwaar, meeslepend, maar zeker niet onaangenaam. Het geluid is redelijk en Wilm heeft een goed rauw stemgeluid. Klein minpuntje; hier en daar zit hij er nog wel eens naast. Hoewel er hier en daar nog wel wat te verbeteren valt, klinkt dit niet slecht. Na een uurtje Trunksleeve is het tijd voor Desert Sun. Deze band komt uit Furth, Duitsland. Drummer Bastiaan van Trunksleeve vertelt mij dat ze via Trunksleeve-gitarist Emile met Desert Sun in contact zijn gekomen en een tourtje georganiseerd hebben. In de verte doen het geluid en de nummers van Desert Sun wat denken aan bands als Queens Of The Stone Age (vandaar ook “stonerrock”), soms ook weer wat meer richting grunge en een vervolgens weer wat meer de metalkant op. Het is in ieder geval hard. Het geluid vind is hierdoor wat minder, de zang en gitaar vallen wat weg ten opzichte van de drums en bas. Dit is jammer, aangezien de zanger een goede stem heeft, hoewel ook hier opgemerkt mag worden dat het niet altijd even zuiver is. De drummer valt in positieve zin op en de nummers zijn aantrekkelijk om te horen.